-
1.
daw. cmentarz - wyznaczony teren, na którym grzebie się zmarłych -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć -
Lato było gorące, więc szybko pochowali biedaczkę, a jego związanego położyli w stodole. Wierz pani czy nie, wieczorem porwał sznury, poleciał na smętarz i gołymi rękami rozkopał mogiłę, otworzył sam trumnę, żeby ostatni raz popatrzeć na pannę młodą.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959
Podobnie, przypominam sobie, postępują wiejskie kobiety, co po długim dniu roboty biegną w przedwieczerz na smętarz, szepcząc zdrowaśki, pielęgnują swoje groby, i o zmroku zbiegają się przy studni, stoją w ścisłym kółku i cicho gwarzą tyleż ze sobą, co z duchami swoich stąpających w ciemnościach bliskich.
źródło: NKJP: Marian Pilot: Na odchodnym, 2002
Indiański cmentarz w słynnym „Smętarzu dla zwierzaków” Stephena Kinga animuje demony z powodu zadawnionych krzywd, jakich doświadczyło plemię Micmaców od białych osadników.
źródło: NKJP: Mirosław Pęczak: Okropne filmy, Polityka, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. smętarz
smętarze
D. smętarza
smętarzy
C. smętarzowi
smętarzom
B. smętarz
smętarze
N. smętarzem
smętarzami
Ms. smętarzu
smętarzach
W. smętarzu
smętarze
-
Postać smętarz powstała na zasadzie adideacji zapożyczonego wyrazu cmentarz (zob.) do rodzimego smętek (zob.).