smęcić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. mówić lub pisać coś albo przedstawiać utwór muzyczny w sposób nudny albo przygnębiający, tak że wzbudza to niechęć u odbiorcy

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

pisanie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

muzyka

synonimy:

zasmęcać

	[...] prawnik, uczony czy malarz awangardowy odpadają w przedbiegach. Bo każdy z nich smęci o jakichś szczegółowych i zawiłych sprawach. źródło: NKJP: Edmund Jaworski: Felietony, Gazeta Poznańska, 2005-09-02
	- To była okazja. - Zacząłem smędzić coś o znajomym celniku, który naliczyłby niziutkie cło za moje cudeńko, że sprzedałbym go z niezłym zarobkiem, i inne takie dyrdymały. źródło: NKJP: Marek Bukowski: Wysłannik szatana, 1999
	Dobra... nie będę smęcić, że za wcześnie itd., bo i tak nic nie da. źródło: NKJP: Internet
	Z tego, że będziemy siedzieć i smęcić, nic nam nie przyjdzie. źródło: NKJP: MON: Jasna strona depresji, Gazeta Poznańska, 2005-07-16
	W pewnym momencie zagrali ostrzej [...], ale chwilkę potem powrócili do smęcenia... źródło: NKJP: Witt Wilczyński: A review of the Carpathian Forest i inni w Proximie concert, 2004-01-31

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: smęcono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę smęcił będę smęcić	będę smęciła będę smęcić	będę smęciło będę smęcić	będziemy smęcili będziemy smęcić	będziemy smęciły będziemy smęcić
2 os.	będziesz smęcił będziesz smęcić	będziesz smęciła będziesz smęcić	będziesz smęciło będziesz smęcić	będziecie smęcili będziecie smęcić	będziecie smęciły będziecie smęcić
3 os.	będzie smęcił będzie smęcić	będzie smęciła będzie smęcić	będzie smęciło będzie smęcić	będą smęcili będą smęcić	będą smęciły będą smęcić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		smęćmy
2 os.	smęć	smęćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	smęciłbym bym smęcił	smęciłabym bym smęciła	smęciłobym bym smęciło	smęcilibyśmy byśmy smęcili	smęciłybyśmy byśmy smęciły
2 os.	smęciłbyś byś smęcił	smęciłabyś byś smęciła	smęciłobyś byś smęciło	smęcilibyście byście smęcili	smęciłybyście byście smęciły
3 os.	smęciłby by smęcił	smęciłaby by smęciła	smęciłoby by smęciło	smęciliby by smęcili	smęciłyby by smęciły

bezosobnik: smęcono by

bezokolicznik: smęcić

imiesłów przysłówkowy współczesny: smęcąc

gerundium: smęcenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: smęcący

imiesłów przymiotnikowy bierny: smęcony

odpowiednik aspektowy: zasmęcić

	+	smęcić	+	(CO) + (o CZYM)
	+	smęcić	+	(że ZDANIE)

psł. *sъmǫtiti 'zmącić, zamącić, zmieszać'

Znaczenie 'smucić' pojawiło się już w okresie staropolskim.