wyprząc - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyprzągłem +(e)m wyprzągł	wyprzęgłam +(e)m wyprzęgła	wyprzęgłom +(e)m wyprzęgło	wyprzęgliśmy +(e)śmy wyprzęgli	wyprzęgłyśmy +(e)śmy wyprzęgły
2 os.	wyprzągłeś +(e)ś wyprzągł	wyprzęgłaś +(e)ś wyprzęgła	wyprzęgłoś +(e)ś wyprzęgło	wyprzęgliście +(e)ście wyprzęgli	wyprzęgłyście +(e)ście wyprzęgły
3 os.	wyprzągł	wyprzęgła	wyprzęgło	wyprzęgli	wyprzęgły

bezosobnik: wyprzężono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyprzążmy
2 os.	wyprząż	wyprzążcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyprzągłbym bym wyprzągł	wyprzęgłabym bym wyprzęgła	wyprzęgłobym bym wyprzęgło	wyprzęglibyśmy byśmy wyprzęgli	wyprzęgłybyśmy byśmy wyprzęgły
2 os.	wyprzągłbyś byś wyprzągł	wyprzęgłabyś byś wyprzęgła	wyprzęgłobyś byś wyprzęgło	wyprzęglibyście byście wyprzęgli	wyprzęgłybyście byście wyprzęgły
3 os.	wyprzągłby by wyprzągł	wyprzęgłaby by wyprzęgła	wyprzęgłoby by wyprzęgło	wyprzęgliby by wyprzęgli	wyprzęgłyby by wyprzęgły

bezosobnik: wyprzęgnięto by
wyprzężono by

bezokolicznik: wyprząc

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

wyprzągłszy

gerundium: wyprzężenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyprzężony

odpowiednik aspektowy: wyprzęgać

+

wyprząc

+

CO