wojowniczość

  • książk.  cecha kogoś, kto odznacza się skłonnością do angażowania w walkę lub spór
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

  • Wojowniczość i waleczność członków rodziny potwierdziła godna rycerska śmierć wielu z nich.

    źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy. Rycerze Chrystusa, 2007

    Uruchomienie sprawnej gospodarki rynkowej i ustanowienie demokratycznych struktur w tych państwach skutecznie ostudziłoby wojowniczość zarówno Ormian, jak i Azerów.

    źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Labirynt w Karabachu, Gazeta Wyborcza, 1992-08-06

    Związki próbują swą wojowniczością przebić konkurencję i pozyskać nowych członków, często kosztem innych central.

    źródło: NKJP: Dwadzieścia ważnych podpisów, Dziennik Polski, 2008-01-11

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. wojowniczość
    wojowniczości
    D. wojowniczości
    wojowniczości
    C. wojowniczości
    wojowniczościom
    B. wojowniczość
    wojowniczości
    N. wojowniczością
    wojowniczościami
    Ms. wojowniczości
    wojowniczościach
    W. wojowniczości
    wojowniczości

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • bez ograniczeń + wojowniczość +
    KOGO
  • Zob. wojować

CHRONOLOGIZACJA:
1846, Antoni Szymański, O służbie wojennéj włościan za dawnéj Polski, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 07.01.2025