wojowniczość
-
książk. cecha kogoś, kto odznacza się skłonnością do angażowania w walkę lub spór
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
Wojowniczość i waleczność członków rodziny potwierdziła godna rycerska śmierć wielu z nich.
źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy. Rycerze Chrystusa, 2007
Uruchomienie sprawnej gospodarki rynkowej i ustanowienie demokratycznych struktur w tych państwach skutecznie ostudziłoby wojowniczość zarówno Ormian, jak i Azerów.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Labirynt w Karabachu, Gazeta Wyborcza, 1992-08-06
Związki próbują swą wojowniczością przebić konkurencję i pozyskać nowych członków, często kosztem innych central.
źródło: NKJP: Dwadzieścia ważnych podpisów, Dziennik Polski, 2008-01-11
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wojowniczość
wojowniczości
D. wojowniczości
wojowniczości
C. wojowniczości
wojowniczościom
B. wojowniczość
wojowniczości
N. wojowniczością
wojowniczościami
Ms. wojowniczości
wojowniczościach
W. wojowniczości
wojowniczości
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ wojowniczość + KOGO -