salonowiec

Każdy ma jakiś obraz samego siebie, być może fałszywy, ja w każdym razie nie cierpię tego obrazu gładkiego salonowca. Odebrałem rzeczywiście światowe wychowanie, pozostały mi z niego odruchy, nie myślę jednak, bym był salonowcem.

źródło: KWJP: Piotr Seweryn Rosół: Genet Gombrowicza. Historia miłosna, 2016

Wielandt roześmiał się gromko, notując w pamięci, by zapisać językową metamorfozę von Stietencrotta: z wytwornego salonowca sypiącego obcojęzycznymi cytatami w wulgarnego prostaka.

źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003

Raczej izoluje się od ludzi. Nie jest typem, jak sam o sobie mówi, salonowca, ma naturę samotnika.

źródło: NKJP: Krystyna Lubelska: Imperium Benbenka: Polityka, 2005

Wyglądał mi raczej na światowca, salonowca (te kożuchy za PRL-u, istny Hłasko, a nawet Głowacki).

źródło: KWJP: Łukasz Nicpan: Fajerwerki nad otuliną, 2020

Przychodzą na marsze z kamieniami i bulterierami, a potem przebierają się w garnitury i udają salonowców.

źródło: NKJP: ZIELAK: Majaki potwora-kobieciora, Gazeta Krakowska, 2006-03-09