doświadczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przeżyć jakąś sytuację wywołującą silne emocje lub poczuć takie emocje w związku z jakąś sytuacją

[dośfiatczyć] lub pot. dośfiatczczyć]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

synonimy:

doznać
zaznać

doświadczyć bezradności, biedy, bliskości, bólu, braku czegoś, cierpienia, dobra, krzywdy, lęku, niepewności, niepokoju, niesprawiedliwości, przemocy, przyjemności, rozterek, samotności, skutków czegoś, stresu, szczęścia, upokorzenia, zła
doświadczyć na własnej skórze
doświadczyć w dzieciństwie
doświadczyć bezpośrednio, boleśnie, często, głęboko, osobiście

	Książę chciał swoim synom oszczędzić walk bratobójczych, których sam doświadczył. źródło: KWSJP: Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994
	Stykał się z najwybitniejszymi osobistościami swej epoki, uczestniczył w dramatycznych wydarzeniach i doświadczył dziwnych przemian losu. źródło: KWSJP: Aleksander Krawczuk: Julian Apostata, 1987
	Fala„ jest koszmarem także w zakładach karnych. Boleśnie doświadczył jej Janusz T. w ciągu zaledwie czterech dni, spędzonych w celi jednego z więzień. źródło: NKJP: Henryk Malanowski: Krnąbrne koty, Detektyw, 1999, nr 4
	Czułem pustkę w sercu, lecz żal mi było Adelajdy, sam doświadczyłem, że kiedy miłość odchodzi, życie traci sens. źródło: KWSJP: Stanisław Dobiasz: Nienawidzę Seneki, 1984
	Nikt tak jak on nie doświadczył, jak smakuje sercu święte czytanie, ile znaczy w oczach Boga szlachetna pieśń psalmów. źródło: KWSJP: Zbigniew Mikołejko: Żywoty świętych poprawione, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	doświadczyłem +(e)m doświadczył	doświadczyłam +(e)m doświadczyła	doświadczyłom +(e)m doświadczyło	doświadczyliśmy +(e)śmy doświadczyli	doświadczyłyśmy +(e)śmy doświadczyły
2 os.	doświadczyłeś +(e)ś doświadczył	doświadczyłaś +(e)ś doświadczyła	doświadczyłoś +(e)ś doświadczyło	doświadczyliście +(e)ście doświadczyli	doświadczyłyście +(e)ście doświadczyły
3 os.	doświadczył	doświadczyła	doświadczyło	doświadczyli	doświadczyły

bezosobnik: doświadczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		doświadczmy
2 os.	doświadcz	doświadczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	doświadczyłbym bym doświadczył	doświadczyłabym bym doświadczyła	doświadczyłobym bym doświadczyło	doświadczylibyśmy byśmy doświadczyli	doświadczyłybyśmy byśmy doświadczyły
2 os.	doświadczyłbyś byś doświadczył	doświadczyłabyś byś doświadczyła	doświadczyłobyś byś doświadczyło	doświadczylibyście byście doświadczyli	doświadczyłybyście byście doświadczyły
3 os.	doświadczyłby by doświadczył	doświadczyłaby by doświadczyła	doświadczyłoby by doświadczyło	doświadczyliby by doświadczyli	doświadczyłyby by doświadczyły

bezosobnik: doświadczono by

bezokolicznik: doświadczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: doświadczywszy

gerundium: doświadczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: doświadczony

odpowiednik aspektowy: doświadczać

	+	doświadczyć	+	CZEGO
	+	doświadczyć	+	że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

Czasownik z przedrostkiem do- od świadczyć ; zob. świadek