-
cecha kogoś, kto odznacza się wyjątkowo silną wolą, która pozwala mu przezwyciężać trudności i własne ograniczenia, i wytrwale dążyć do osiągnięcia wyznaczonego celu
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
-
- samozaparcie i wytrwałość, samozaparcie i odwaga, samodyscyplina i samozaparcie
- doza, odrobina samozaparcia
- wymagać; starczyć; trzeba, potrzeba samozaparcia
- robić coś z samozaparciem
-
|
Koreańczycy grający mecz towarzyski z Francją pokazali swoje samozaparcie w dążeniu do zwycięstwa.
źródło: NKJP: Janusz Kozioł: Druga strona medalu, Gazeta Poznańska, 2002-06-03
|
|
Odniosła sukcesy w konkursach z geografii, fizyki, chemii i biologii. Skąd u niej samozaparcie do przyswajania wiedzy w tylu dziedzinach?
źródło: KWJP: Katarzyna Kwaśniewska: Kochanowszczacy: praca się opłaca, Gazeta Lokalna — Radom, 2013-06-12
|
|
Byłem cholernie zmęczony, z wielkim samozaparciem posłałem tapczan, rozebrałem się i natychmiast poszedłem spać.
źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
|
|
Gdy zajęcia kończyły się, on zostawał godzinę i ćwiczył samotnie. Mnie brakowało samozaparcia.
źródło: NKJP: Robert Błoński: Póki będę zdrowy, Gazeta Wyborcza, 1994-12-20
|
|
– Przygotowanie się do egzaminów wstępnych wymagało samozaparcia, ale byłem uparty – wspomina.
źródło: KWJP: Jacek Marczyński: Aktor zaczął śpiewać, Rzeczpospolita, 2012-12-29
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
samozaparcie
|
samozaparcia
|
|
| D. |
samozaparcia
|
samozaparć
|
|
| C. |
samozaparciu
|
samozaparciom
|
|
| B. |
samozaparcie
|
samozaparcia
|
|
| N. |
samozaparciem
|
samozaparciami
|
|
| Ms. |
samozaparciu
|
samozaparciach
|
|
| W. |
samozaparcie
|
samozaparcia
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
-
|
+ |
samozaparcie |
+ |
|
|
|
+ |
samozaparcie |
+ |
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1860,
Pamiętnik Religijno-Moralny, nr 2, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 16.01.2025