samounicestwić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. własnymi działaniami spowodować koniec swojego istnienia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

Jak ta ćma lecąca w stronę świecy czynił wszystko, aby się samounicestwić.

źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski: Śmierć Sycylijczyka, Polityka, 2005-08-13

I w pierwszej, i w drugiej wojnie oraz w trzeciej — zimnej — gdyby nie interwencja demokratycznych Stanów Zjednoczonych, zapewne byśmy się samounicestwili.

źródło: KWJP: Jarosław Kurski: Nasze najlepsze 10 lat, Gazeta Wyborcza, 2014-04-30

Szpital stanął przed dylematem – czy obniżyć jakość usług medycznych, ale je wykonywać, czy brnąć dalej w długi i samounicestwić się.

źródło: NKJP: Jacek Bartlewicz: Terapia od zaraz, Gazeta Krakowska, 2003-12-07

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	samounicestwię się	samounicestwimy się
2 os.	samounicestwisz się	samounicestwicie się
3 os.	samounicestwi się	samounicestwią się

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	samounicestwiłem się +(e)m się samounicestwił	samounicestwiłam się +(e)m się samounicestwiła	samounicestwiłom się +(e)m się samounicestwiło	samounicestwiliśmy się +(e)śmy się samounicestwili	samounicestwiłyśmy się +(e)śmy się samounicestwiły
2 os.	samounicestwiłeś się +(e)ś się samounicestwił	samounicestwiłaś się +(e)ś się samounicestwiła	samounicestwiłoś się +(e)ś się samounicestwiło	samounicestwiliście się +(e)ście się samounicestwili	samounicestwiłyście się +(e)ście się samounicestwiły
3 os.	samounicestwił się	samounicestwiła się	samounicestwiło się	samounicestwili się	samounicestwiły się

bezosobnik: samounicestwiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		samounicestwijmy się
2 os.	samounicestwij się	samounicestwijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	samounicestwiłbym się bym się samounicestwił	samounicestwiłabym się bym się samounicestwiła	samounicestwiłobym się bym się samounicestwiło	samounicestwilibyśmy się byśmy się samounicestwili	samounicestwiłybyśmy się byśmy się samounicestwiły
2 os.	samounicestwiłbyś się byś się samounicestwił	samounicestwiłabyś się byś się samounicestwiła	samounicestwiłobyś się byś się samounicestwiło	samounicestwilibyście się byście się samounicestwili	samounicestwiłybyście się byście się samounicestwiły
3 os.	samounicestwiłby się by się samounicestwił	samounicestwiłaby się by się samounicestwiła	samounicestwiłoby się by się samounicestwiło	samounicestwiliby się by się samounicestwili	samounicestwiłyby się by się samounicestwiły

bezosobnik: samounicestwiono by się

bezokolicznik: samounicestwić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: samounicestwiwszy się

gerundium: samounicestwienie się

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	samounicestwienie się	samounicestwienia się
D.	samounicestwienia się	samounicestwień się
C.	samounicestwieniu się	samounicestwieniom się
B.	samounicestwienie się	samounicestwienia się
N.	samounicestwieniem się	samounicestwieniami się
Ms.	samounicestwieniu się	samounicestwieniach się
W.	samounicestwienie się	samounicestwienia się

odpowiednik aspektowy: samounicestwiać się

Pochodzenie

Zob. sam I
Zob. unicestwić