Świece w mosiężnych i kryształowych lichtarzach płonęły jasno, rzucając różowe, migotliwe światło, w którym wszystko wygląda ślicznie i nieprawdziwie jak sen.
źródło: KWSJP: Maria Krüger: Godzina pąsowej róży, 1960
Bocznymi ulicami przedostaje się do alei Lenina, okrąża rondo z pomnikiem i pozostawiając po prawej stronie kilkunastopiętrowy hotel, jasno oświetlony reklamami, pędzi w stronę robotniczego przedmieścia, gdzie znajduje się klub.
źródło: KWSJP: Ryszard Lassota: Tajemnica, 1978
Nagle rozwiewają się chmury, coraz więcej błękitu, tego afrykańskiego, przedziwnie czystego błękitu, przebija się przez perłową szarzyznę obłoków. Słońce zaczyna świecić jasno i cienie kładą się miękko.
źródło: KWSJP: Ada Wińcza: Opowieści z sawanny i buszu, 1981
Potem niepotrzebne już były flary: dość jasno świeciły pożary wzniecone na stacji, a słup dymu i kurzu wznosił się na wieleset metrów nad Darnicą.
źródło: KWSJP: Zbigniew Załuski: Czterdziesty czwarty, 1968
Kiedy dorzucono chrustu, a płomienie buchnęły jaśniej, wyżej, iskrzyściej, poznał Dołgiego.
źródło: KWSJP: Franciszek Fenikowski: Długie morze, 1963