roztkliwić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roztkliwiłem się +(e)m się roztkliwił	roztkliwiłam się +(e)m się roztkliwiła	roztkliwiłom się +(e)m się roztkliwiło	roztkliwiliśmy się +(e)śmy się roztkliwili	roztkliwiłyśmy się +(e)śmy się roztkliwiły
2 os.	roztkliwiłeś się +(e)ś się roztkliwił	roztkliwiłaś się +(e)ś się roztkliwiła	roztkliwiłoś się +(e)ś się roztkliwiło	roztkliwiliście się +(e)ście się roztkliwili	roztkliwiłyście się +(e)ście się roztkliwiły
3 os.	roztkliwił się	roztkliwiła się	roztkliwiło się	roztkliwili się	roztkliwiły się

bezosobnik: roztkliwiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		roztkliwmy się
2 os.	roztkliw się	roztkliwcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roztkliwiłbym się bym się roztkliwił	roztkliwiłabym się bym się roztkliwiła	roztkliwiłobym się bym się roztkliwiło	roztkliwilibyśmy się byśmy się roztkliwili	roztkliwiłybyśmy się byśmy się roztkliwiły
2 os.	roztkliwiłbyś się byś się roztkliwił	roztkliwiłabyś się byś się roztkliwiła	roztkliwiłobyś się byś się roztkliwiło	roztkliwilibyście się byście się roztkliwili	roztkliwiłybyście się byście się roztkliwiły
3 os.	roztkliwiłby się by się roztkliwił	roztkliwiłaby się by się roztkliwiła	roztkliwiłoby się by się roztkliwiło	roztkliwiliby się by się roztkliwili	roztkliwiłyby się by się roztkliwiły

bezosobnik: roztkliwiono by się

bezokolicznik: roztkliwić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: roztkliwiwszy się

gerundium: roztkliwienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: roztkliwiać się

+

roztkliwić się

+

(nad KIM/CZYM)