umizgliwy

  • rzad.  taki, który stara się uzyskać czyjąś przychylność, sympatię lub aprobatę dla swoich działań
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

  • [...] W. jest [...] tandetny, polsko-kombinatorsko-dorobkiewiczowski, umizgliwy wobec władzy i szczekający na tych, na których akurat wypada mu szczekać [...].

    źródło: KWJP: Rozmawiała Dorota Wodecka: Lemingi zapewnią światu pokój, Gazeta Wyborcza, 2015-03-28

  • część mowy: przymiotnik


    Stopień równy

    liczba pojedyncza
    m1 m2 m3 n1, n2 ż
    M. umizgliwy
    umizgliwy
    umizgliwy
    umizgliwe
    umizgliwa
    D. umizgliwego
    umizgliwego
    umizgliwego
    umizgliwego
    umizgliwej
    C. umizgliwemu
    umizgliwemu
    umizgliwemu
    umizgliwemu
    umizgliwej
    B. umizgliwego
    umizgliwego
    umizgliwy
    umizgliwe
    umizgliwą
    N. umizgliwym
    umizgliwym
    umizgliwym
    umizgliwym
    umizgliwą
    Ms. umizgliwym
    umizgliwym
    umizgliwym
    umizgliwym
    umizgliwej
    W. umizgliwy
    umizgliwy
    umizgliwy
    umizgliwe
    umizgliwa
    liczba mnoga
    p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe
    M. umizgliwi
    umizgliwi
    umizgliwe
    umizgliwe
    D. umizgliwych
    umizgliwych
    umizgliwych
    umizgliwych
    C. umizgliwym
    umizgliwym
    umizgliwym
    umizgliwym
    B. umizgliwych
    umizgliwych
    umizgliwych
    umizgliwe
    N. umizgliwymi
    umizgliwymi
    umizgliwymi
    umizgliwymi
    Ms. umizgliwych
    umizgliwych
    umizgliwych
    umizgliwych
    W. umizgliwi
    umizgliwi
    umizgliwe
    umizgliwe
CHRONOLOGIZACJA:
1802, Ewald Christian von Kleist, Wiosna, tłum. Jan Stoczkiewicz, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 25.02.2025