umizgliwy
-
rzad. taki, który stara się uzyskać czyjąś przychylność, sympatię lub aprobatę dla swoich działań
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
[...] W. jest [...] tandetny, polsko-kombinatorsko-dorobkiewiczowski, umizgliwy wobec władzy i szczekający na tych, na których akurat wypada mu szczekać [...].
źródło: KWJP: Rozmawiała Dorota Wodecka: Lemingi zapewnią światu pokój, Gazeta Wyborcza, 2015-03-28
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. umizgliwy
umizgliwy
umizgliwy
umizgliwe
umizgliwa
D. umizgliwego
umizgliwego
umizgliwego
umizgliwego
umizgliwej
C. umizgliwemu
umizgliwemu
umizgliwemu
umizgliwemu
umizgliwej
B. umizgliwego
umizgliwego
umizgliwy
umizgliwe
umizgliwą
N. umizgliwym
umizgliwym
umizgliwym
umizgliwym
umizgliwą
Ms. umizgliwym
umizgliwym
umizgliwym
umizgliwym
umizgliwej
W. umizgliwy
umizgliwy
umizgliwy
umizgliwe
umizgliwa
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. umizgliwi
umizgliwi
umizgliwe
umizgliwe
D. umizgliwych
umizgliwych
umizgliwych
umizgliwych
C. umizgliwym
umizgliwym
umizgliwym
umizgliwym
B. umizgliwych
umizgliwych
umizgliwych
umizgliwe
N. umizgliwymi
umizgliwymi
umizgliwymi
umizgliwymi
Ms. umizgliwych
umizgliwych
umizgliwych
umizgliwych
W. umizgliwi
umizgliwi
umizgliwe
umizgliwe
-
CHRONOLOGIZACJA:
1802,
Ewald Christian von Kleist, Wiosna, tłum. Jan Stoczkiewicz, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 25.02.2025