sobkowski - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.b

pejorat. świadczący o tym, że ktoś kieruje się w życiu wyłącznie własnymi interesami i wygodą oraz lekceważy potrzeby innych ludzi

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

egoistyczny
samolubny

	Tolerancja nie może być zbyt wygodna i całkiem bezpłatna. Jest często ustępstwem z własnych sobkowskich interesów na korzyść drugiego i tylko wtedy zasługuje w pełni na swe miano. źródło: NKJP: Internet
	Pobrzmiewa zarazem w słowach poety serdeczne zatroskanie: "mój zgon przesądzony, lecz wprzódy wojna" [...]. To nie [...] nasze rodzime, sobkowskie, tak trafnie przez Wyspiańskiego ujęte: "Niech na całym świecie wojna [...], byle polska wieś spokojna"... źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Wieszczy ptak Gamajun, 2002
	Mimo fatalnej, sobkowskiej polityki szlachty chłopi nieraz na polu bitew dawali dowody męstwa i poświęcenia dla sprawy. źródło: NKJP: Stanisław Wasylewski: Życie polskie w XIX wieku, 1962
	[...] inteligent z miasta, który miał przed oknami swojej chałupy łan zboża, znajdował się w stopniowo coraz gęstszym otoczeniu domów, domków, budek, samochodów i ryczących głośników. Przepadało dlań wszystko, po co przyjechał na wieś, więc protestował, daremnie zresztą. Gospodarz zaś uznawał jego złość za niepojętą, postępowanie za sobkowskie. źródło: NKJP: Andrzej Osęka: Obyczaje, Gazeta Wyborcza, 1993-08-13

część mowy: przymiotnik

Stopień równy