rozbisurmanić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. przyzwyczaić się do czegoś pożądanego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

rozbestwić się
zbestwić się

	W każdym razie człowiek się rozbisurmanił tym ciepłym klimatem tutejszym i, wstyd się przyznać, marznie przy 5 stopniach mrozu. źródło: Internet: sporothrix.wordpress.com
	Uczniowie z Janowa, jak mówi dyrektor, już [...] się trochę rozbisurmanili, bo na praktyki do hoteli poniżej czterech, pięciu gwiazdek nie chcą chodzić. źródło: NKJP: Najlepsi hotelarze? W Janowie!, Tygodnik Siedlecki, 2009-01-29
	Pakistańczycy są co prawda przyzwyczajeni do dyktatur wojskowych, ale rozbisurmanili się z powodu wyraźnego wzrostu poziomu życia [...]. źródło: NKJP: Krzysztof Mroziewicz: Demokratura w Pesymistanie, Polityka, 2007-12-27
	[...] nie wiem, czy teraz, gdy Polacy rozbisurmanili się na tyle, że wszystko im się za darmo należy, potrafią znów zacisnąć pasa i próbować budować może już niekoniecznie ten dobrobyt, ale jakąś normalność, dającą poczucie bezpieczeństwa i perspektywy lepszego życia dla naszych dzieci i wnuków. źródło: Internet: jasna0ster.home.blog

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozbisurmaniłem się +(e)m się rozbisurmanił	rozbisurmaniłam się +(e)m się rozbisurmaniła	rozbisurmaniłom się +(e)m się rozbisurmaniło	rozbisurmaniliśmy się +(e)śmy się rozbisurmanili	rozbisurmaniłyśmy się +(e)śmy się rozbisurmaniły
2 os.	rozbisurmaniłeś się +(e)ś się rozbisurmanił	rozbisurmaniłaś się +(e)ś się rozbisurmaniła	rozbisurmaniłoś się +(e)ś się rozbisurmaniło	rozbisurmaniliście się +(e)ście się rozbisurmanili	rozbisurmaniłyście się +(e)ście się rozbisurmaniły
3 os.	rozbisurmanił się	rozbisurmaniła się	rozbisurmaniło się	rozbisurmanili się	rozbisurmaniły się

bezosobnik: rozbisurmaniono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozbisurmańmy się
2 os.	rozbisurmań się	rozbisurmańcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozbisurmaniłbym się bym się rozbisurmanił	rozbisurmaniłabym się bym się rozbisurmaniła	rozbisurmaniłobym się bym się rozbisurmaniło	rozbisurmanilibyśmy się byśmy się rozbisurmanili	rozbisurmaniłybyśmy się byśmy się rozbisurmaniły
2 os.	rozbisurmaniłbyś się byś się rozbisurmanił	rozbisurmaniłabyś się byś się rozbisurmaniła	rozbisurmaniłobyś się byś się rozbisurmaniło	rozbisurmanilibyście się byście się rozbisurmanili	rozbisurmaniłybyście się byście się rozbisurmaniły
3 os.	rozbisurmaniłby się by się rozbisurmanił	rozbisurmaniłaby się by się rozbisurmaniła	rozbisurmaniłoby się by się rozbisurmaniło	rozbisurmaniliby się by się rozbisurmanili	rozbisurmaniłyby się by się rozbisurmaniły

bezosobnik: rozbisurmaniono by się

bezokolicznik: rozbisurmanić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozbisurmaniwszy się

gerundium: rozbisurmanienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozbisurmaniać się

+

rozbisurmanić się

+

(CZYM)