-
1.
istota żywa niebędąca człowiekiem, taka jak koń, pies, tygrys
-
Używane zwykle w odniesieniu do istot, które poruszają się na czterech nogach.
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt -
- oswojone; bezdomne; drapieżne, dzikie; egzotyczne; wypchane zwierzę; zwierzę domowe, gospodarskie, hodowlane; rzeźne; juczne, pociągowe; futerkowe; łowne; doświadczalne; polne
- zwierzęta i ptaki; ludzie i zwierzęta
- łowca; sierść; stado; chów, hodowla; ubój zwierząt
- pasza; schronisko dla zwierząt
- opieka nad zwierzętami
- zwierzę zjada coś
- upolować zwierzę; hodować; żywić; zabijać zwierzęta
-
Liczba psów dramatycznie rośnie od jesieni. I nie chodzi o to, że coraz mniej osób chce przygarnąć bezdomne zwierzę.
źródło: NKJP: Anna Waszkiewicz, Marcin Osman: Z braku serca, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-01-24
- Szczera twarz? szczerą twarz ma, proszę państwa, tylko zwierzę. Tylko koń, tylko krowa i pies, mają na pysku to, co w głowie. Jak w głowie smutno, to i pysk smutny.
źródło: NKJP: Edward Redliński: Szczurojorczycy, 1994
Siadał tam po pracy i zasypiał przy dźwiękach dziennika albo niedzielnego programu przyrodniczego o życiu egzotycznych zwierząt i owadów.
źródło: NKJP: Joanna Bator: Piaskowa Góra, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zwierzę
zwierzęta
D. zwierzęcia
zwierząt
C. zwierzęciu
zwierzętom
B. zwierzę
zwierzęta
N. zwierzęciem
zwierzętami
Ms. zwierzęciu
zwierzętach
W. zwierzę
zwierzęta
-