zacapić - Wielki słownik języka polskiego PAN

przest. zabrać coś komuś bezprawnie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

przestępstwa

- Ale Lwów, Tarnawski, to byście chcieli? Żeby go tak zacapić, co?...

źródło: Janusz Krasiński: Na stracenie, 1992 (books.google.pl)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zacapiłem +(e)m zacapił	zacapiłam +(e)m zacapiła	zacapiłom +(e)m zacapiło	zacapiliśmy +(e)śmy zacapili	zacapiłyśmy +(e)śmy zacapiły
2 os.	zacapiłeś +(e)ś zacapił	zacapiłaś +(e)ś zacapiła	zacapiłoś +(e)ś zacapiło	zacapiliście +(e)ście zacapili	zacapiłyście +(e)ście zacapiły
3 os.	zacapił	zacapiła	zacapiło	zacapili	zacapiły

bezosobnik: zacapiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zacapmy
2 os.	zacap	zacapcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zacapiłbym bym zacapił	zacapiłabym bym zacapiła	zacapiłobym bym zacapiło	zacapilibyśmy byśmy zacapili	zacapiłybyśmy byśmy zacapiły
2 os.	zacapiłbyś byś zacapił	zacapiłabyś byś zacapiła	zacapiłobyś byś zacapiło	zacapilibyście byście zacapili	zacapiłybyście byście zacapiły
3 os.	zacapiłby by zacapił	zacapiłaby by zacapiła	zacapiłoby by zacapiło	zacapiliby by zacapili	zacapiłyby by zacapiły

bezosobnik: zacapiono by

bezokolicznik: zacapić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zacapiwszy

gerundium: zacapienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zacapiony

+

zacapić

+

CO