świerzopa
-
daw. klacz
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
zwierzęta domowe i hodowlane -
Z literatury dowiadujemy się np., że stadnika [...] trzeba brać do hodowli ze stada pewnego, a pięknego, mocnego, rosłego, do świerzopy [...] przypuszczać go najlepiej w maju, bo dzięki temu źrebię narodzi się wiosną następnego roku [...].
źródło: KWJP: Jacek Kobus: Hippika polska, Mówią Wieki, 2019-10-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. świerzopa
świerzopy
D. świerzopy
świerzop
C. świerzopie
świerzopom
B. świerzopę
świerzopy
N. świerzopą
świerzopami
Ms. świerzopie
świerzopach
W. świerzopo
świerzopy
-
st.pol. świerzepi, świerzepy, świerzopi, świerzopy 'o zwierzętach: nieoswojony, żyjący na swobodzie; o roślinach: dziko rosnący, polny, dziki'
z psł. sverěp, sverěpa 'dziko rosnący, nie uprawny (o roślinach); dziki, nieoswojony (o zwierzętach)'
F. Sławski, Gdzie bursztynowy świerzop, Język Polski LXXVIII, 1998, s. 329-336.