-
2.b
pot. ekspresywnie o alkoholu zawartym w kieliszku - naczyniu -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
używki -
- wypić kielich; walić/walnąć, strzelić, wypić kielicha
-
Nieraz wracaliśmy w niedzielę po meczu (Kazimierz był wiernym kibicem „Cracovii”) i wstępowaliśmy do knajpy Merklingera przy Jagiellońskiej, by wychylić dwa albo trzy kielichy wytrawnej wiśniówki, z której ten lokal słynął w Krakowie.
źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995
Gdy zapytaliśmy go, jak mu się udało osiągnąć tak imponujący wiek, stwierdził bez zastanowienia: - Panie, co dzień kielicha wypiłem.
źródło: NKJP: Rafał Banaszek: Kieliszek wódki na długie lata, Echo Dnia, 2005-04-15
Jak kiepsko myślałem o sobie, było mi smutno i źle, to sobie walnąłem kielicha.
źródło: NKJP: Anna Dodziuk, Włodzimierz Kamecki: Wyjść z matni: proste rozmowy o zgubnym nałogu, 1994
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kielich
kielichy
D. kielicha
kielichów
C. kielichowi
kielichom
B. kielich
kielichy
N. kielichem
kielichami
Ms. kielichu
kielichach
W. kielichu
kielichy
Inne uwagi
W B lp używana jest też forma kielicha
-
śr.-w.-niem. kelich, kelch 'kielich'
z łac. calix