-
1.
bezcielesna istota nadprzyrodzona budząca lęk wyglądem, którą według wierzeń niektórych kultur i religii może się stać człowiek po śmierci -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
synonimy: zjawa
-
- groźny, tajemniczy duch; duch potępiony
- duch matki, ojca; duchy przodków, zmarłych
- duchy i potwory, duchy i wampiry, duchy, zjawy i upiory
- pogromca, poskramiacz duchów
- bajki, historie, opowieści o duchach
- duch krąży, straszy
- przestraszyć się ducha; bać się duchów
- wywołać/wywoływać ducha
- uwierzyć, wierzyć w duchy
- uciekać przed duchem
- zniknąć jak duch
-
Ludzie wierzą, że ta wigilia jest nocą pełną czarów i duchów, a zarazem ostatnią nocą swawoli dla wszystkich upiorów, gdyż zima odbiera im siłę [...].
źródło: Internet
W filmie roi się od duchów. Bezgłowy Nick, Tłusta Dama z portretu [...] i Krwawy Baron towarzyszą na co dzień uczniom, przelatując nad ich głowami i snując się po ciemnych i krętych korytarzach.
źródło: NKJP: Anna Rogozińska-Wickers, Harry Potter Superstar, Polityka, 2001-12-01
[...] na pewno coś tam po nocach hukało, pukało czy nawet jęczało albo brzękało jakby łańcuchem i przeważał pogląd, że to pozagrobowy duch karczmarza Mośka pokutuje tam po nocach za łajdactwa.
źródło: NKJP: Janusz Głowacki, Nie mogę narzekać t2, 2002
Doszła mama do wniosku, że nawiedził nas duch babci i każe nam jechać na swój grób.
źródło: NKJP: Tomek Tryzna: Idź kochaj i niech ci nie pomoże żadna na ziemi rzecz, 2010
- To nie był duch - stwierdził stanowczo Kryza. - Babcia mówiła, że duchy chodzą w białych koszulach do samej ziemi.
Chłopcy parsknęli śmiechem. Już się jakoś przestali bać duchów.źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. duch
duchy
D. ducha
duchów
C. duchowi
duchom
B. ducha
duchy
N. duchem
duchami
Ms. duchu
duchach
W. duchu
duchy
-
+ duch + (KOGO) -
psł. *duchъ 'podmuch wiatru; dech, oddech, tchnienie (jako przejaw życia); dusza; zjawa, mara'