-
2.
istota nadprzyrodzona, której ludzie przypisują tajemniczą, nieokreśloną moc mającą wpływ na ich życie -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- nieprzyjazny duch; dobre, złe duchy, duchy opiekuńcze
- duch czuwa nad kimś
-
Na szczęście jakiś dobry duch wyciąga do niego pomocną dłoń ze szczoteczką do zębów. Niedoszły samobójca jest uratowany.
źródło: NKJP: Bariera nieświeżego oddechu, Gazeta Wyborcza, 1997-02-07
Złośliwe duchy, które wypędzają indiańscy szamani, są tymi samymi, które Jezus niegdyś wygnał w świnie i które dziś przepędzają księża egzorcyści w kościołach.
źródło: NKJP: Maciej Kuczyński: Podróż, 2005
Jeśli istnieje jakiś anioł stróż, duch opiekuńczy, ktokolwiek, kto nad nami czuwa w trudnych chwilach, wtedy go poznałem.
źródło: NKJP: Konrad Piskała: Sudan: czas bezdechu, 2010
Terenem łowów były przede wszystkim lasy nad rzekami, unikano natomiast odległych wzgórz, gdzie zwierzyny znacznie mniej, a na dodatek nietrudno o spotkanie z jakimś nieprzyjaznym duchem.
źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994
Od piątego roku życia towarzyszyła mu Ona w widzeniach, prowadziła drogą wiary do Jezusa i broniła przed złymi duchami.
źródło: NKJP: Błażej Strzechmiński OFMCap, Najpiękniejszy miesiąc, Głos Ojca Pio, 2000-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. duch
duchy
D. ducha
duchów
C. duchowi
duchom
B. ducha
duchy
N. duchem
duchami
Ms. duchu
duchach
W. duchu
duchy
-
+ duch + (JAKI) -
psł. *duchъ 'podmuch wiatru; dech, oddech, tchnienie (jako przejaw życia); dusza; zjawa, mara'