To samo jak z synami. [...] Młodszy przeważnie awanturnik i entuzjasta, rozrabiacz, duch niespokojny.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959
Naszym złym duchem była tow. Zatorska z Wydziału Kultury KC. Ona wszystko czytała i raz na miesiąc urządzała zebrania wydawców, na których chwaliła najgorsze ideologiczne nudziarstwa, a potępiała książki do czytania [...].
źródło: NKJP: Włodzimierz Kalicki: Przygody książki, Gazeta Wyborcza, 1997-12-05
Rozejrzałem się po ścieżce i stwierdziłem, że nie było w pobliżu Symary, mego ducha opiekuńczego. Okazało się, że kroczyła o kilkanaście kroków za mną [...].
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Biały Jaguar, 1980
[...] Stefan był duchem niepokornym. Walił głową w mury - i ten państwowy, i ten kościelny. Pływał pod prąd uparcie, z niebywałą zupełnie odwagą [...].
źródło: NKJP: Stefan Kisielewski: Czy skromność przestała być cnotą?, Gazeta Wyborcza, 1996-10-05
[...] w amerykańskich koloniach zakładanych przez niespokojne duchy i religijnych dysydentów z Europy [...] nie było nic, wszystko trzeba było stworzyć od początku, własnymi siłami i na własne ryzyko.
źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Ameryka, Ameryka..., Gazeta Wyborcza, 1998-08-13
