interes - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

korzyść, jaka może wyniknąć dla kogoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

narodowy; nadrzędny, partykularny interes; chłopskie, grupowe, partyjne, polityczne; biologiczne; doraźne, odmienne, sprzeczne interesy
interes chłopstwa, konsumenta, narodu, obywateli, pacjentów, podatnika, pracownika, prezesa, rodziny, społeczeństwa, zawodnika; kraju, miasta, państwa; interesy członków funduszy, spółdzielni, pracodawców
interes dla banków
interes i bezpieczeństwo, interes i dobro; interesy i ambicje, interesy i dążenia, interesy i interesiki, interesy i potrzeby
obrona, ochrona, reprezentant, sprzeczność interesu; bezpieczeństwo, kolizja, konflikt interesów
gwarancje dla interesów
dbałość, troska o interesy
sprzeczność z interesem; kompromis, konflikt między interesami; kolizja z interesami
chronić, naruszyć/naruszać, pogodzić, reprezentować, uwzględnić/uwzględniać czyjś interes
uzasadnić/uzasadniać coś czyimś interesem; dyktowany, inspirowany, podyktowany czyimś interesem
kolidować z czyimś interesem

Jest to niezwykle ważny przepis, który chroni interes podatnika.

źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 24.06.1997

Coraz wyraźniej staje się dość wybuchową mieszanką różnych interesów i ambicji, nad którymi nikt dziś nie panuje.

źródło: NKJP: Jacek Żakowski: W półprzysiadzie, Gazeta Wyborcza, 1993-05-22

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

	+	interes	+	KOGO
	+	interes	+	CZYJ

łac. śred. interesse 'szkoda, strata; korzyść, pożytek; odsetki; uprawnienie, pozwolenie'