zrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

spowodować, że ktoś lub coś zaczyna spadać z pewnej wysokości na ziemię

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

synonimy:

zwalić

robotnicy zrzucili; samoloty zrzuciły
zrzucić bombę, śnieg, węgiel; talerz, szklankę, wazon; spadochroniarzy
zrzucić kopniakami, nogą, ręką
zrzucić na podłogę, na ziemię; na miasto, na jakiś teren
zrzucić z fotela, z krzesła, z roweru, z siodła; z balkonu, z dachu, z mostu, z okna, z platformy, z wieży; z ciężarówki, z przyczepy, z samolotu; z gzymsu, z parapetu, z półki, ze stołu

	Powracająca teraz w stronę Ziemi sonda mijając ją, zrzuci zasobnik z cenną zawartością. źródło: KWSJP: Piort Majewski: Światło na Słońce, Polityka, 2004
	Nie mam ochoty wsadzić łokcia w garnek z rosołem albo zrzucić nogą czajnika! źródło: KWSJP: Lilka Fajer: Gorące obrazki, Cosmopolitan, 1999, nr 7
	Amerykański samolot bojowy F18 Hornet zrzucił przypadkowo bombę podczas ćwiczebnego lotu nad Kuwejtem. źródło: KWSJP: PAP: Tragiczna pomyłka pilota Horneta, Metropol, 2001, nr 13/03
	Po przeszkoleniu, w nocy z 7 na 8 listopada 1941 roku, zrzucono go jako tzw. „cichociemnego” na teren okupowanej Polski. źródło: KWSJP: KfAD: Patronują naszym ulicom (40), Na oścież, 1999, nr 2-3 (59)
	Nagle, nie wiadomo skąd, na drodze pojawił się ogromny pies. - Skoczył na mnie i zrzucił z roweru - opowiada poraniona dziewczyna. źródło: KWSJP: Michał Wandrasz: 2 centymetry od śmierci, Nowa Trybuna Opolska, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zrzuciłem +(e)m zrzucił	zrzuciłam +(e)m zrzuciła	zrzuciłom +(e)m zrzuciło	zrzuciliśmy +(e)śmy zrzucili	zrzuciłyśmy +(e)śmy zrzuciły
2 os.	zrzuciłeś +(e)ś zrzucił	zrzuciłaś +(e)ś zrzuciła	zrzuciłoś +(e)ś zrzuciło	zrzuciliście +(e)ście zrzucili	zrzuciłyście +(e)ście zrzuciły
3 os.	zrzucił	zrzuciła	zrzuciło	zrzucili	zrzuciły

bezosobnik: zrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zrzućmy
2 os.	zrzuć	zrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zrzuciłbym bym zrzucił	zrzuciłabym bym zrzuciła	zrzuciłobym bym zrzuciło	zrzucilibyśmy byśmy zrzucili	zrzuciłybyśmy byśmy zrzuciły
2 os.	zrzuciłbyś byś zrzucił	zrzuciłabyś byś zrzuciła	zrzuciłobyś byś zrzuciło	zrzucilibyście byście zrzucili	zrzuciłybyście byście zrzuciły
3 os.	zrzuciłby by zrzucił	zrzuciłaby by zrzuciła	zrzuciłoby by zrzuciło	zrzuciliby by zrzucili	zrzuciłyby by zrzuciły

bezosobnik: zrzucono by

bezokolicznik: zrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zrzuciwszy

gerundium: zrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zrzucony

odpowiednik aspektowy: zrzucać

+

zrzucić

+

KOGO/CO + (z CZEGO) + (na CO)

Zob. rzucić