zrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

szybko zdjąć ubranie lub coś innego, co przykrywa w danym momencie ciało osoby

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

hiperonimy:

zdjąć

zrzucić buty, kaptur, kurtkę, marynarkę, płaszcz, sukienkę, szaty, szlafrok, ubranie; koc, kołdrę, prześcieradło
zrzucić z pleców, z ramion, z siebie

	Zrzucił kurtkę i koszulę. źródło: KWSJP: Zbigniew Krempf: Resztę pozostaw bogom, 1966
	Tadeusz zrzucił kurtkę i pulower, zsunął spodnie i wpełzł do śpiwora. źródło: KWSJP: Piotr Siemion: Finimondo: komedia romantyczna, 2004
	Przede wszystkim postanowiłem zrzucić płaszcz, ale szybko zrezygnowałem z tego zamysłu, bowiem po pierwsze na sali panował piwniczny chłód, a po drugie wieszak okazał się w tym lokalu meblem deficytowym. źródło: KWSJP: Wasz Sybaryta: Klub Srebrnego Widelca, Tygodnik Podhalański, 2000, nr 4
	Naszym jedynym marzeniem było zaspokoić pragnienie, zrzucić z siebie te cuchnące łachy, wykąpać się, znaleźć się wreszcie w łóżku i spać, spać. źródło: KWSJP: Wincenty Galica: Tragiczny marsz ze śmiercią, Tygodnik Podhalański, 1999, nr 22
	Zrzuciła z siebie niebieskie prześcieradło i powlokła się do łazienki. źródło: NKJP: Maciej Dajnowski: Promieniowanie reliktowe, 2004

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zrzuciłem +(e)m zrzucił	zrzuciłam +(e)m zrzuciła	zrzuciłom +(e)m zrzuciło	zrzuciliśmy +(e)śmy zrzucili	zrzuciłyśmy +(e)śmy zrzuciły
2 os.	zrzuciłeś +(e)ś zrzucił	zrzuciłaś +(e)ś zrzuciła	zrzuciłoś +(e)ś zrzuciło	zrzuciliście +(e)ście zrzucili	zrzuciłyście +(e)ście zrzuciły
3 os.	zrzucił	zrzuciła	zrzuciło	zrzucili	zrzuciły

bezosobnik: zrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zrzućmy
2 os.	zrzuć	zrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zrzuciłbym bym zrzucił	zrzuciłabym bym zrzuciła	zrzuciłobym bym zrzuciło	zrzucilibyśmy byśmy zrzucili	zrzuciłybyśmy byśmy zrzuciły
2 os.	zrzuciłbyś byś zrzucił	zrzuciłabyś byś zrzuciła	zrzuciłobyś byś zrzuciło	zrzucilibyście byście zrzucili	zrzuciłybyście byście zrzuciły
3 os.	zrzuciłby by zrzucił	zrzuciłaby by zrzuciła	zrzuciłoby by zrzuciło	zrzuciliby by zrzucili	zrzuciłyby by zrzuciły

bezosobnik: zrzucono by

bezokolicznik: zrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zrzuciwszy

gerundium: zrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zrzucony

odpowiednik aspektowy: zrzucać

Rz_osobowy

+

zrzucić

+

CO + (z KOGO)

Zob. rzucić