zrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

książk. uwolnić się od czegoś niemiłego lub niekorzystnego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

hiperonimy:

uwolnić się

	Wydaje się, że wszyscy mieszkańcy zrzucili jarzmo społecznych i moralnych nakazów i zakazów. źródło: KWSJP: Gorączka sobotniej nocy, Super Express, 1998
	- Szkoda, że nie żyje już stryj Marcin. On by ci o wiele lepiej niż ja opowiedział, co to się wówczas, w tym pamiętnym roku, wydarzyło tutaj, u nas. I jak mężnie ludność tej ziemi próbowała zrzucić jarzmo pruskie. źródło: KWSJP: Marian Turwid: Dwie strony drogi, 1983
	Nigdy nie osłabła wiara poety w to, że ludzkość jest zdolna odrodzić się, że własnymi siłami potrafi zrzucić pęta narzucone jej przez stulecia historii. źródło: KWSJP: Ludwik Hieronim Morstin: Z niejednej szuflady, 1967
	Możesz zrzucić kajdany chrześcijaństwa i żyć dla siebie. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zrzuciłem +(e)m zrzucił	zrzuciłam +(e)m zrzuciła	zrzuciłom +(e)m zrzuciło	zrzuciliśmy +(e)śmy zrzucili	zrzuciłyśmy +(e)śmy zrzuciły
2 os.	zrzuciłeś +(e)ś zrzucił	zrzuciłaś +(e)ś zrzuciła	zrzuciłoś +(e)ś zrzuciło	zrzuciliście +(e)ście zrzucili	zrzuciłyście +(e)ście zrzuciły
3 os.	zrzucił	zrzuciła	zrzuciło	zrzucili	zrzuciły

bezosobnik: zrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zrzućmy
2 os.	zrzuć	zrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zrzuciłbym bym zrzucił	zrzuciłabym bym zrzuciła	zrzuciłobym bym zrzuciło	zrzucilibyśmy byśmy zrzucili	zrzuciłybyśmy byśmy zrzuciły
2 os.	zrzuciłbyś byś zrzucił	zrzuciłabyś byś zrzuciła	zrzuciłobyś byś zrzuciło	zrzucilibyście byście zrzucili	zrzuciłybyście byście zrzuciły
3 os.	zrzuciłby by zrzucił	zrzuciłaby by zrzuciła	zrzuciłoby by zrzuciło	zrzuciliby by zrzucili	zrzuciłyby by zrzuciły

bezosobnik: zrzucono by

bezokolicznik: zrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zrzuciwszy

gerundium: zrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zrzucony

odpowiednik aspektowy: zrzucać

Rz_osobowy

+

zrzucić

+

CO

Zob. rzucić