Jak korzystać ze słownika?

wyrzucić

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. śmieci

  • Definicja

    1.

    pozbyć się niechcianych albo niepotrzebnych przedmiotów, umieszczając je w specjalnie przeznaczonych do tego miejscach
  • Kwalifikacja tematyczna

    CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Praca

    rodzaje pracy

  • Relacje znaczeniowe
    synonimy:  usunąć
    wywalić
  • Połączenia
    • wyrzucić butelkę, makulaturę, nieczystości, niedopałek, opakowanie, papierek, stare ubrania, śmieci, telewizor
    • wyrzucić do kosza, do kubła, do pojemnika, do śmietnika
    • wyrzucić na śmietnik
  • Cytaty

    - Idę wyrzucić śmieci! - krzyknęła w kierunku pokoju, w którym siedziała mama.

    źródło: NKJP: Dorota Abramowicz: Guzik czasu, 2006

    – Gdzie mogę wyrzucić papierosa? Nie chcę ci śmiecić pod domem...

    źródło: NKJP: Marek Krajewski: Widma w mieście Breslau, 2005

    Jeden z administratorów - najbardziej chyba zajadły prześladowca - polecił w związku z eksmisją świetlicy wyrzucić fortepian marki „Bechstein”, własność zespołu, w śnieg.

    źródło: KWSJP: aza: Batuta i ciupaga, Tygodnik Podhalański, 1997, nr 41
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. wyrzucę
    		 wyrzucimy
    2 os. wyrzucisz
    		 wyrzucicie
    3 os. wyrzuci
    		 wyrzucą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. wyrzuciłem
    +(e)m wyrzucił
    		 wyrzuciłam
    +(e)m wyrzuciła
    		 wyrzuciłom
    +(e)m wyrzuciło
    		 wyrzuciliśmy
    +(e)śmy wyrzucili
    		 wyrzuciłyśmy
    +(e)śmy wyrzuciły
    2 os. wyrzuciłeś
    +(e)ś wyrzucił
    		 wyrzuciłaś
    +(e)ś wyrzuciła
    		 wyrzuciłoś
    +(e)ś wyrzuciło
    		 wyrzuciliście
    +(e)ście wyrzucili
    		 wyrzuciłyście
    +(e)ście wyrzuciły
    3 os. wyrzucił
    		 wyrzuciła
    		 wyrzuciło
    		 wyrzucili
    		 wyrzuciły

    bezosobnik: wyrzucono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. wyrzućmy
    2 os. wyrzuć
    		 wyrzućcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. wyrzuciłbym
    bym wyrzucił
    		 wyrzuciłabym
    bym wyrzuciła
    		 wyrzuciłobym
    bym wyrzuciło
    		 wyrzucilibyśmy
    byśmy wyrzucili
    		 wyrzuciłybyśmy
    byśmy wyrzuciły
    2 os. wyrzuciłbyś
    byś wyrzucił
    		 wyrzuciłabyś
    byś wyrzuciła
    		 wyrzuciłobyś
    byś wyrzuciło
    		 wyrzucilibyście
    byście wyrzucili
    		 wyrzuciłybyście
    byście wyrzuciły
    3 os. wyrzuciłby
    by wyrzucił
    		 wyrzuciłaby
    by wyrzuciła
    		 wyrzuciłoby
    by wyrzuciło
    		 wyrzuciliby
    by wyrzucili
    		 wyrzuciłyby
    by wyrzuciły

    bezosobnik: wyrzucono by

    bezokolicznik: wyrzucić

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyrzuciwszy

    gerundium: wyrzucenie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: wyrzucony

    odpowiednik aspektowy: wyrzucać

  • Składnia
    Rzosobowy + wyrzucić +
    CO + (SKĄD) + (DOKĄD)
  • Pochodzenie

    Zob.  rzucić