wyrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

gwałtownie wyprostować rękę lub nogę, kierując ją w określoną stronę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

	Żona introligatora Kramera wyrzuciła przed siebie ramiona. źródło: KWSJP: Julian Stryjkowski: Austeria, 1966
	Zapiszczały hamulce. Würt ledwie zdążył wyrzucić przed siebie ręce, chroniąc twarz od rozbicia. źródło: KWSJP: Janusz Krasiński: Haracz szarego dnia, 1973
	Popatrzcie na las - wyrzucił rękę w bok - kilkanaście mil na południe jest granica, dalej już rosyjska dzicz. źródło: KWSJP: Włodzimierz Kowalewski: Powrót do Breitenheide, 1998
	Nagle tylko jedna Kiksa Kołodziejczyk, nasza przyjaciółka, aktorka Teatru Studio, z radością, bez cienia namysłu wyrzuciła obie ręce do góry... źródło: KWSJP: Krystyna Janda, Bożena Janicka: Gwiazdy mają czerwone pazury, 1998
	Następnie wyrzućcie ręce w górę, jednocześnie skacząc jak najwyżej, klaśnijcie w górze w dłonie partnera. źródło: KWSJP: Julia Paczuska: Fitness, Cosmopolitan, 1998, nr 10

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyrzuciłem +(e)m wyrzucił	wyrzuciłam +(e)m wyrzuciła	wyrzuciłom +(e)m wyrzuciło	wyrzuciliśmy +(e)śmy wyrzucili	wyrzuciłyśmy +(e)śmy wyrzuciły
2 os.	wyrzuciłeś +(e)ś wyrzucił	wyrzuciłaś +(e)ś wyrzuciła	wyrzuciłoś +(e)ś wyrzuciło	wyrzuciliście +(e)ście wyrzucili	wyrzuciłyście +(e)ście wyrzuciły
3 os.	wyrzucił	wyrzuciła	wyrzuciło	wyrzucili	wyrzuciły

bezosobnik: wyrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyrzućmy
2 os.	wyrzuć	wyrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyrzuciłbym bym wyrzucił	wyrzuciłabym bym wyrzuciła	wyrzuciłobym bym wyrzuciło	wyrzucilibyśmy byśmy wyrzucili	wyrzuciłybyśmy byśmy wyrzuciły
2 os.	wyrzuciłbyś byś wyrzucił	wyrzuciłabyś byś wyrzuciła	wyrzuciłobyś byś wyrzuciło	wyrzucilibyście byście wyrzucili	wyrzuciłybyście byście wyrzuciły
3 os.	wyrzuciłby by wyrzucił	wyrzuciłaby by wyrzuciła	wyrzuciłoby by wyrzuciło	wyrzuciliby by wyrzucili	wyrzuciłyby by wyrzuciły

bezosobnik: wyrzucono by

bezokolicznik: wyrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyrzuciwszy

gerundium: wyrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyrzucony

odpowiednik aspektowy: wyrzucać

Rz_osobowy

+

wyrzucić

+

CO + DOKĄD

Zob. rzucić