-
2.
daw. mówiący, sądząc, że więcej może nie być, wiedząc, że to, co zachodzi to minimum, jest gotów uznać to -
komentarz przyrematyczny
-
- rzadziej bodajby
-
wykładnik limitatywności
-
Wystarczył fakt osiadłości na terytorium wspólnoty i posiadanie tam bodaj zagrody (curtile), czyli siedziby mieszkalnej z niewielkim ogrodzonym terenem przydomowym.
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
Dziś mogę odpowiedzieć moim korespondentom: nie martwcie się, panowie i panie. Niedługo już pozbędziecie się, być może, bodaj części tej straszliwej mafii.
źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór. Rzeczy mniejsze, 1998
Antek, jeżeli powracał do domu późniejszym wieczorem, a w jej pokoju świeciło się jeszcze światło, zawsze, bodaj na chwilę, zaglądał, żeby opowiedzieć, gdzie był i co robił, i powiedzieć dobranoc.
źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Miazga, 1981
Spróbujcie przeżyć jeden bodaj dzień z tą ostatecznie napiętą świadomością historyczności wszystkiego, w czym bierzemy dzisiaj udział.
źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1985
-
część mowy: partykuła
podklasa: limitatywna
-
bodaj _ ograniczenia zakresu użycia:nie: z wyrażeniami oznaczającymi maksymalną ilość lub miarę czegoś
nie: z hiperboląszyk: zmienny: neutralna antepozycja -
st.pol. bog daj 'niech Bóg da'