-
1.
przyrząd służący do wytwarzania dźwięków muzycznych -
[instrument] lub [ĩstrument]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
hiperonimy: przyrząd
-
- instrument klawiszowy, perkusyjny, smyczkowy, strunowy, szarpany; koncertowy, ludowy; muzyczny
- gra na instrumencie
- instrument brzmi jakoś, gra coś/jakoś
- grać na instrumencie
-
Mój przyjaciel miał w swoim mieszkaniu pianino. Uczono go gry na tym instrumencie.
źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Powidoki, 2010
Wybitny polski skrzypek - koncertmistrz orkiestry Krystiana Zimermana grać będzie na instrumencie wielkiego włoskiego lutnika G. Guarneriego.
źródło: NKJP: Marek Wakarecy: Toruńska Orkiestra Kameralna, Gazeta Miejska, nr 18 (36), 1999
Dwóm wybitnym pianistom na pewno pomógł we wkomponowaniu się w styl orkiestry sam fortepian, oryginalny instrument zbudowany w 1849 roku, bardzo podobny do tego, na którym grał sam Chopin.
źródło: NKJP: Tomasz Lipiński: Koncertowa inauguracja Chopina, Dziennik Bałtycki, 2010-02-24
Nasz ojciec gra na kilku instrumentach.
źródło: NKJP: Dominika Wesołowska: Dla dziewczyn, Gazeta Wrocławska, 2003-03-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. instrument
instrumenty
D. instrumentu
instrumentów
C. instrumentowi
instrumentom
B. instrument
instrumenty
N. instrumentem
instrumentami
Ms. instrumencie
instrumentach
W. instrumencie
instrumenty
-
łac. instrūmentum 'sprzęt; narzędzie'