smak - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

cecha rzeczy, która wywołuje określone wrażenia u kogoś, kto tę rzecz je lub pije

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

przyprawy, smaki

cierpki, gorzki, kwaśny, słodki, słony; czekoladowy, korzenny, owocowy, waniliowy; dobry, nieprzyjemny, ohydny; naturalny, swojski; delikatny, intensywny, jałowy, łagodny, mdły, ostry, wyrazisty; charakterystyczny, niepowtarzalny, niespotykany, oryginalny, specyficzny, wyjątkowy smak
smak chleba, kawy, miodu, piwa, potraw, poziomek, owoców, rosołu, zielonych jabłek, zupy; trucizny; łez
(mieć) smak czegoś na języku, w gębie, w ustach
smak i aromat, smak i barwa, smak i konsystencja, smak i wygląd, smak i zapach
bogactwo smaków
ciastka, lody o smaku (czekoladowym, waniliowym...)
łagodny, ostry, przyjemny, niezrównany w smaku
próbować smaku czegoś
mieć; odkrywać, sprawdzić; wybierać; wychwalać; zapomnieć; nadać, odmienić, osłabić, podnieść, psuć, poprawiać, udoskonalać, uwydatnić, zepsuć, złagodzić, złamać, zniwelować, zyskać smak;
delektować się smakiem; dorównywać smakiem czemuś
być (zupełnie) bez smaku; dodawać czegoś do smaku; posolić, popieprzyć do smaku; zależeć od smaku czegoś
wpływać na smak czegoś
zyskać na smaku; być o jakimś smaku, poznać coś po smaku
cierpki jak smak czegoś

	Smak zupy był, powiedzmy prawdę, wyśmienity. źródło: NKJP: Wasz Sybaryta: Klub Srebrnego Widelca, prasa, 1999
	Woda stoi tu pod dachem w wielkich glinianych amforach i czeka na spragnionych. Ma smak miodu. Jest gęsta, chłodna i mętna, ale orzeźwia. źródło: NKJP: Konrad Piskała: Sudan: czas bezdechu, 2010
	W tej spelunce u podnóża Morskiego Oka wypiłem najtańszą brandy i mając jeszcze jej smak na języku, zacząłem się wspinać w górę ciemnego parku. źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1955
	Wino straciło smak, pozostawiając zgagę i kwaśność w ustach. źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Powrót do Breitenheide, 1998

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

+

smak

+

(CZEGO)

śr.-w.-niem. smac/ smach / smacke