-
6.
świadomość tego, co jest uznawane za ładniejsze, bardziej harmonijne lub dostarczające przyjemniejszych wrażeń estetycznych niż inne rzeczy tego typu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- dobry, świetny, zły smak; smak estetyczny; artystyczny, literacki, malarski, muzyczny
- poczucie, granice, kwestia smaku
- smak i gust, smak i gusta
- (jak) na (mój) smak
- (dom) urządzony bez smaku
- ubrany ze makiem
- urządzić coś ze smakiem
-
Kiedyś mówiłam jej, że ma zły smak literacki, teraz mówię łagodniej: że ja to inaczej słyszę.
źródło: NKJP: Katarzyna Bielas: Z Hanną Krall rozmawia Katarzyna Bielas, Gazeta Wyborcza, 1997-06-13
Pokój ciotki Ewy wysoki, duży, sufit zdobiony bogato sztukaterią. I choć przeładowany meblami, to jednak jest piękny, czysty, urządzony ze smakiem.
źródło: NKJP: Krystyna Berwińska: Con Amore, 1976
Koncepcja groteski, fascynująca czytelników Przedmowy śmiałością estetycznej akceptacji brzydoty, widzów raziła jako rzecz wulgarna, gwałcąca zasady dobrego smaku.
źródło: NKJP: Alina Kowalczykowa: Dramat i teatr romantyczn, 1997
Jak na mój smak miała zbyt regularne rysy i trzymała się nienaturalnie, zanadto posągowo.
źródło: NKJP: Internet
„[...] To głupiec, który znieważył groby naszych wielkich romantyków. To cham i człowiek bez smaku ” - cytował Kisielewskiego Leopold Staff w liście do Władysława Ortwina.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy : Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. smak
smaki
D. smaku
smaków
C. smakowi
smakom
B. smak
smaki
N. smakiem
smakami
Ms. smaku
smakach
W. smaku
smaki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ smak + (JAKI) -
śr.-w.-niem. smac/ smach / smacke