-
1.b
pot. ekspresywnie o dziecku - człowieku, który został spłodzony i urodzony oraz zwykle jest wychowywany przez mężczyznę i kobietę, w stosunku do nich
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Rodzina
członkowie rodziny -
- cudzy, własny dzieciak
- mąż i dzieciaki; żona i dzieciaki
- spłodzić; urodzić dzieciaka
-
Podwój swoje wysiłki w chwaleniu i nagradzaniu nawet najmniejszych sukcesów swoich dzieciaków i podziwiaj każdy przebłysk ich zdolności czy umiejętności.
źródło: NKJP: Kuba Jabłoński: Rozwód. Jak go przeżyć?, 2000
Jedna z matek z małymi dziećmi zapytana, gdzie będzie mieszkać, odpowiada: - Tam na Rybitwie, pokój, kuchnia wąska, z trójką dzieci i brat z dzieciakiem i żoną.
źródło: NKJP: I.Koba: Dymy nad Pułtuskiem, Tygodnik Ciechanowski, 2006-04-07
Ahmed spędzał tam całe dnie. Jego ojciec był jednym z ochroniarzy Dudajewa i często zabierał dzieciaka ze sobą na służbę. Ahmed siedział więc w kancelarii i bawił się karabinami.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Wieże z kamienia, 2004
Ano tak, często zapominam o tym, że przecież dzieciak Sławków jest już całkiem sporawy. Ma chyba ponad rok, więc już takimi wierszykami mogą go raczyć.
źródło: NKJP: Andrzej Horubała: Farciarz, 2003
[...] gubernator obwodu ulianowskiego (ojczyzny Lenina) [...] postanowił mianowicie nagrodzić te pracownice swojego urzędu lub żony swoich urzędników, które urodzą dzieciaka dokładnie 12 czerwca, w Dniu Niepodległości Rosji.
źródło: NKJP: Krystyna Kurczab-Redlich: Głową o mur Kremla, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2, m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dzieciak
dzieciaki
rzadziej dzieciacy
D. dzieciaka
dzieciaków
C. dzieciakowi
dzieciakom
B. dzieciaka
dzieciaki
rzadziej dzieciaków
N. dzieciakiem
dzieciakami
Ms. dzieciaku
dzieciakach
W. dzieciaku
dzieciaki
-
+ dzieciak + (CZYJ)+ dzieciak + (KOGO) -