rozmyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozmyłem się +(e)m się rozmył	rozmyłam się +(e)m się rozmyła	rozmyłom się +(e)m się rozmyło	rozmyliśmy się +(e)śmy się rozmyli	rozmyłyśmy się +(e)śmy się rozmyły
2 os.	rozmyłeś się +(e)ś się rozmył	rozmyłaś się +(e)ś się rozmyła	rozmyłoś się +(e)ś się rozmyło	rozmyliście się +(e)ście się rozmyli	rozmyłyście się +(e)ście się rozmyły
3 os.	rozmył się	rozmyła się	rozmyło się	rozmyli się	rozmyły się

bezosobnik: rozmyto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozmyjmy się
2 os.	rozmyj się	rozmyjcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozmyłbym się bym się rozmył	rozmyłabym się bym się rozmyła	rozmyłobym się bym się rozmyło	rozmylibyśmy się byśmy się rozmyli	rozmyłybyśmy się byśmy się rozmyły
2 os.	rozmyłbyś się byś się rozmył	rozmyłabyś się byś się rozmyła	rozmyłobyś się byś się rozmyło	rozmylibyście się byście się rozmyli	rozmyłybyście się byście się rozmyły
3 os.	rozmyłby się by się rozmył	rozmyłaby się by się rozmyła	rozmyłoby się by się rozmyło	rozmyliby się by się rozmyli	rozmyłyby się by się rozmyły

bezosobnik: rozmyto by się

bezokolicznik: rozmyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozmywszy się

gerundium: rozmycie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozmywać się

Rz_nieżywotny

+

rozmyć się

+

ogsł. *orz-myti sę

Zob. myć