mianować - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

mając do tego uprawnienia, spowodować, że jakaś osoba zaczyna zajmować określone stanowisko służbowe lub pełnić jakąś funkcję

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

antonimy:

odwołać
odwoływać
zdejmować
zdjąć

minister, premier, zarząd mianował
mianować ministra, starostę
mianować ambasadorem, burmistrzem, doradcą, dowódcą, naczelnym lekarzem, pełnomocnikiem, sołtysem, swoim zastępcą, szefem misji
mianować na funkcję, na stanowisko, na urząd; na czyjeś miejsce; !?na dowódcę, !?na dyrektora, !?na szefa sztabu, !?na zastępcę
dyrektor z mianowania

	[...] zlekceważył zastrzeżenia części ministrów i mianował adwokata o wątpliwej reputacji doradcą prawnym rządu. źródło: NKJP: Bulos Aszkar: Premier Izraela walczy o władzę kosztem bliskowschodniego procesu pokojowego, Gazeta Wyborcza, 1997-03-19
	Został mianowany na stanowisko dyrektora generalnego PAP. źródło: NKJP: Agata Nowakowska: Nowy dyrektor w PAP, Gazeta Wyborcza, 1995-06-12
	[...] 13 lutego zapada decyzja o mianowaniu kontradmirała [...] na dowódcę Marynarki Wojennej w Gdyni. źródło: NKJP: Renata Moroz: Już wkrótce kolekcja „4 dekady na Pomorzu”, Dziennik Bałtycki, 2010-07-29
	– Oni nam mówią, że urzędnicy z mianowania są lepsi dla obywateli niż urzędnicy z wyboru. Dziś, teraz, gdzie podziały się te wszystkie mianowane, przywiezione w teczkach urzędasy? źródło: NKJP: Marsylianka, Esensja, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany lub niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mianowałem +(e)m mianował	mianowałam +(e)m mianowała	mianowałom +(e)m mianowało	mianowaliśmy +(e)śmy mianowali	mianowałyśmy +(e)śmy mianowały
2 os.	mianowałeś +(e)ś mianował	mianowałaś +(e)ś mianowała	mianowałoś +(e)ś mianowało	mianowaliście +(e)ście mianowali	mianowałyście +(e)ście mianowały
3 os.	mianował	mianowała	mianowało	mianowali	mianowały

bezosobnik: mianowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę mianował będę mianować	będę mianowała będę mianować	będę mianowało będę mianować	będziemy mianowali będziemy mianować	będziemy mianowały będziemy mianować
2 os.	będziesz mianował będziesz mianować	będziesz mianowała będziesz mianować	będziesz mianowało będziesz mianować	będziecie mianowali będziecie mianować	będziecie mianowały będziecie mianować
3 os.	będzie mianował będzie mianować	będzie mianowała będzie mianować	będzie mianowało będzie mianować	będą mianowali będą mianować	będą mianowały będą mianować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		mianujmy
2 os.	mianuj	mianujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mianowałbym bym mianował	mianowałabym bym mianowała	mianowałobym bym mianowało	mianowalibyśmy byśmy mianowali	mianowałybyśmy byśmy mianowały
2 os.	mianowałbyś byś mianował	mianowałabyś byś mianowała	mianowałobyś byś mianowało	mianowalibyście byście mianowali	mianowałybyście byście mianowały
3 os.	mianowałby by mianował	mianowałaby by mianowała	mianowałoby by mianowało	mianowaliby by mianowali	mianowałyby by mianowały

bezosobnik: mianowano by

bezokolicznik: mianować

imiesłów przysłówkowy współczesny:

mianując

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

mianowawszy

gerundium: mianowanie

rodzaj gramatyczny: dk, ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: mianujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: mianowany

Czasownik odrzeczownikowy od psł. *měno 'nazwa'; zob. miano

Uznawane za niepoprawne mianować kogo na kogo .