mianować - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

mając do tego uprawnienia, nadać komuś jakiś tytuł, stopień lub jakąś godność

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

władza państwowa

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

studia

	W latach 1983-1990 r. kierował Zakładem Historii i Kultury Polskiej [...]. W 1995 r. został mianowany profesorem zwyczajnym. Dorobek profesora to 99 prac. źródło: NKJP: Jarosław Kapsa: Forpoczta uniwersytetu, Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska”, 2001-07-05
	Walończyka mianowano [...] marszałkiem dworu i komornikiem z prawem pobierania podatków. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
	Wtedy też pałace cesarskie [...] obiegła plotka, że Konstantyn rozważał mianowanie Kryspusa augustem, wyznaczając go tym samym na swojego następcę. źródło: NKJP: Max Gallo: Konstantyn Wielki Imperium Chrystusa, 2009
	Biskup pelpliński Jan Bernard Szlaga mianował ks. prałata Antoniego Dunajskiego, proboszcza parafii pw. św. Józefa w Tczewie, !?na kanonika honorowego Kapituły Katedralnej Pelplińskiej. źródło: NKJP: (PZ): Ks. Dunajski mianowany kanonikiem, Gazeta Tczewska, 2008-03-19

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany lub niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mianowałem +(e)m mianował	mianowałam +(e)m mianowała	mianowałom +(e)m mianowało	mianowaliśmy +(e)śmy mianowali	mianowałyśmy +(e)śmy mianowały
2 os.	mianowałeś +(e)ś mianował	mianowałaś +(e)ś mianowała	mianowałoś +(e)ś mianowało	mianowaliście +(e)ście mianowali	mianowałyście +(e)ście mianowały
3 os.	mianował	mianowała	mianowało	mianowali	mianowały

bezosobnik: mianowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę mianował będę mianować	będę mianowała będę mianować	będę mianowało będę mianować	będziemy mianowali będziemy mianować	będziemy mianowały będziemy mianować
2 os.	będziesz mianował będziesz mianować	będziesz mianowała będziesz mianować	będziesz mianowało będziesz mianować	będziecie mianowali będziecie mianować	będziecie mianowały będziecie mianować
3 os.	będzie mianował będzie mianować	będzie mianowała będzie mianować	będzie mianowało będzie mianować	będą mianowali będą mianować	będą mianowały będą mianować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		mianujmy
2 os.	mianuj	mianujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mianowałbym bym mianował	mianowałabym bym mianowała	mianowałobym bym mianowało	mianowalibyśmy byśmy mianowali	mianowałybyśmy byśmy mianowały
2 os.	mianowałbyś byś mianował	mianowałabyś byś mianowała	mianowałobyś byś mianowało	mianowalibyście byście mianowali	mianowałybyście byście mianowały
3 os.	mianowałby by mianował	mianowałaby by mianowała	mianowałoby by mianowało	mianowaliby by mianowali	mianowałyby by mianowały

bezosobnik: mianowano by

bezokolicznik: mianować

imiesłów przysłówkowy współczesny:

mianując

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

mianowawszy

gerundium: mianowanie

rodzaj gramatyczny: dk, ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: mianujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: mianowany

Rz_osobowy	+	mianować	+	KOGO + KIM
Rz_osobowy	+	mianować	+	KOGO + !?na KOGO

Czasownik odrzeczownikowy od psł. *měno 'nazwa'; zob. miano

Uznawane za niepoprawne mianować kogo na kogo .