zdymisjonować - Wielki słownik języka polskiego PAN

zwolnić jakąś osobę z zajmowanego stanowiska

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

synonimy:

odwołać

król, premier, prezydent zdymisjonował kogoś
zdymisjonować dowódcę, dyrektora, dyrektorkę, gabinet, gubernatora, komendanta, ministra, premiera, prezesa, prezydenta, prokuratora, przewodniczącego, rząd, szefa, trenera, urzędników, wiceminister, wojewodę, zarząd
nieoczekiwanie, niespodziewanie zdymisjonować
świeżo zdymisjonowany

	[...] w środę premier [...] zdymisjonował ministra sprawiedliwości. Aby opinia publiczna mogła prawidłowo ocenić znaczenie tej decyzji, konieczne jest szczegółowe zaprezentowanie przez premiera wszystkich okoliczności całej sprawy, czyli sposobu funkcjonowania prokuratury i UOP. źródło: NKJP: Walka między ministrami, Dziennik Polski, 2001-07-06
	[...] 19 maja 1781 r. król zdymisjonował generalnego dyrektora finansów. Wraz z jego odejściem wszelkie reformy zostały na kilka lat całkowicie zablokowane. źródło: NKJP: Zbigniew Anusik: Dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787-1792, 2000
	Szewardnadze najpierw ogłosił, że odchodzi z rządzącej partii, by więcej nie narażać się na zarzuty o stronniczość. Potem, żeby uśmierzyć gniew coraz liczniejszego tłumu przed parlamentem, rzucał mu na pożarcie kolejnych ministrów. W końcu zdymisjonował cały rząd, ale sam odmówił ustąpienia. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Dobre miejsce do umierania, 2005
	Kilka miesięcy temu, kiedy po zakładzie rozniosły się pogłoski o ewentualnym zdymisjonowaniu dyrektora, w jego obronie zawiązał się komitet protestacyjny. źródło: NKJP: Aldona Minorczyk-Cichy: Jaki konflikt?, Dziennik Zachodni, 2001-04-12

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdymisjonowałem +(e)m zdymisjonował	zdymisjonowałam +(e)m zdymisjonowała	zdymisjonowałom +(e)m zdymisjonowało	zdymisjonowaliśmy +(e)śmy zdymisjonowali	zdymisjonowałyśmy +(e)śmy zdymisjonowały
2 os.	zdymisjonowałeś +(e)ś zdymisjonował	zdymisjonowałaś +(e)ś zdymisjonowała	zdymisjonowałoś +(e)ś zdymisjonowało	zdymisjonowaliście +(e)ście zdymisjonowali	zdymisjonowałyście +(e)ście zdymisjonowały
3 os.	zdymisjonował	zdymisjonowała	zdymisjonowało	zdymisjonowali	zdymisjonowały

bezosobnik: zdymisjonowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zdymisjonujmy
2 os.	zdymisjonuj	zdymisjonujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdymisjonowałbym bym zdymisjonował	zdymisjonowałabym bym zdymisjonowała	zdymisjonowałobym bym zdymisjonowało	zdymisjonowalibyśmy byśmy zdymisjonowali	zdymisjonowałybyśmy byśmy zdymisjonowały
2 os.	zdymisjonowałbyś byś zdymisjonował	zdymisjonowałabyś byś zdymisjonowała	zdymisjonowałobyś byś zdymisjonowało	zdymisjonowalibyście byście zdymisjonowali	zdymisjonowałybyście byście zdymisjonowały
3 os.	zdymisjonowałby by zdymisjonował	zdymisjonowałaby by zdymisjonowała	zdymisjonowałoby by zdymisjonowało	zdymisjonowaliby by zdymisjonowali	zdymisjonowałyby by zdymisjonowały

bezosobnik: zdymisjonowano by

bezokolicznik: zdymisjonować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zdymisjonowawszy

gerundium: zdymisjonowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zdymisjonowany

odpowiednik aspektowy: dymisjonować

+

zdymisjonować

+

KOGO

Od: dymisjonować