puścić - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	puściłem +(e)m puścił	puściłam +(e)m puściła	puściłom +(e)m puściło	puściliśmy +(e)śmy puścili	puściłyśmy +(e)śmy puściły
2 os.	puściłeś +(e)ś puścił	puściłaś +(e)ś puściła	puściłoś +(e)ś puściło	puściliście +(e)ście puścili	puściłyście +(e)ście puściły
3 os.	puścił	puściła	puściło	puścili	puściły

bezosobnik: puszczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		puśćmy
2 os.	puść	puśćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	puściłbym bym puścił	puściłabym bym puściła	puściłobym bym puściło	puścilibyśmy byśmy puścili	puściłybyśmy byśmy puściły
2 os.	puściłbyś byś puścił	puściłabyś byś puściła	puściłobyś byś puściło	puścilibyście byście puścili	puściłybyście byście puściły
3 os.	puściłby by puścił	puściłaby by puściła	puściłoby by puściło	puściliby by puścili	puściłyby by puściły

bezosobnik: puszczono by

bezokolicznik: puścić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: puściwszy

gerundium: puszczenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	puszczenie	puszczenia
D.	puszczenia	puszczeń
C.	puszczeniu	puszczeniom
B.	puszczenie	puszczenia
N.	puszczeniem	puszczeniami
Ms.	puszczeniu	puszczeniach
W.	puszczenie	puszczenia

odpowiednik aspektowy: puszczać

Pochodzenie

psł. *pustiti 'wypuścić, uwolnić, zwolnić, przestać coś lub kogoś trzymać'

Forma prasłowiańska pochodzi od psł. *pustъ 'opuszczony, opróżniony, niczym nie zapełniony, nie napełniony'; pierwotne znaczenie psł. *pustiti to zapewne 'uczynić pustym, opróżnić'; zob. pusty