Jak korzystać ze słownika?

uderzyć

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

5. w Polskę

  • Definicja

    5.

    książk.  zadziałać tak, aby spowodować, żeby coś niekorzystnego stało się w związku z kimś lub czymś
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    stosunki, grupy i organizacje społeczne

  • Połączenia
    • uderzyć w gospodarkę; w Polskę
  • Cytaty

    Savonarola uderzył też ostro w Komitet Powiatowy w Lubaniu Śląskim. Napiętnował ich za to, że wystąpili o wydanie duplikatu Krawczykowi i Kościelniakowi, którym najcenniejszy dla komunisty dokument zabrano po pijanemu, dla jaj.

    źródło: NKJP: Zdzisław Smektała: Chcica..., 2006

    Kryzys nie uderzył w Polskę tak mocno, jak w gospodarkę amerykańską, ale to chyba nie jest dobre zestawienie.

    źródło: NKJP: Praca i Zdrowie, 2009-05-06

    Jeżeli Amerykanie uderzą sankcjami , Paryż bez wahania poprowadzi Unię do WTO przeciwko Ameryce i rozpęta się prawdziwa wojna - twierdzi ekspert Komisji Europejskiej.

    źródło: NKJP: Małgorzata Alterman: USA - EUROPA - KUBA, Gazeta Wyborcza, 1997-10-25
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. uderzę
    		 uderzymy
    2 os. uderzysz
    		 uderzycie
    3 os. uderzy
    		 uderzą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. uderzyłem
    +(e)m uderzył
    		 uderzyłam
    +(e)m uderzyła
    		 uderzyłom
    +(e)m uderzyło
    		 uderzyliśmy
    +(e)śmy uderzyli
    		 uderzyłyśmy
    +(e)śmy uderzyły
    2 os. uderzyłeś
    +(e)ś uderzył
    		 uderzyłaś
    +(e)ś uderzyła
    		 uderzyłoś
    +(e)ś uderzyło
    		 uderzyliście
    +(e)ście uderzyli
    		 uderzyłyście
    +(e)ście uderzyły
    3 os. uderzył
    		 uderzyła
    		 uderzyło
    		 uderzyli
    		 uderzyły

    bezosobnik: uderzono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. uderzmy
    2 os. uderz
    		 uderzcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. uderzyłbym
    bym uderzył
    		 uderzyłabym
    bym uderzyła
    		 uderzyłobym
    bym uderzyło
    		 uderzylibyśmy
    byśmy uderzyli
    		 uderzyłybyśmy
    byśmy uderzyły
    2 os. uderzyłbyś
    byś uderzył
    		 uderzyłabyś
    byś uderzyła
    		 uderzyłobyś
    byś uderzyło
    		 uderzylibyście
    byście uderzyli
    		 uderzyłybyście
    byście uderzyły
    3 os. uderzyłby
    by uderzył
    		 uderzyłaby
    by uderzyła
    		 uderzyłoby
    by uderzyło
    		 uderzyliby
    by uderzyli
    		 uderzyłyby
    by uderzyły

    bezosobnik: uderzono by

    bezokolicznik: uderzyć

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: uderzywszy

    gerundium: uderzenie

    odpowiednik aspektowy: uderzać

  • Składnia
    bez ograniczeń + uderzyć +
    w KOGO/CO
  • Pochodzenie

    psł. *udъriti 'uderzyć'

    Z przedrostkiem *u-od psł. czasownika *dъriti (z nieregularnym rozwojem e < ъ [w pozycji słabej])