porazić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

będąc światłem lub źródłem światła, oślepić kogoś swoją intensywnością

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

kolory i światło

Przejechał przez halę do wyjścia. Musiał przystanąć, ponieważ poraziło go słońce.

źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006

Potworny, oślepiający błysk poraził moje oczy. Otoczył zewsząd, skłębił się we mnie i jeszcze raz eksplodował niczym Supernowa.

źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007

Poraziło mnie światło zapalonej znienacka lampy.

źródło: NKJP: Jacek Głębski: Kuracja, 1998

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poraziłem +(e)m poraził	poraziłam +(e)m poraziła	poraziłom +(e)m poraziło	poraziliśmy +(e)śmy porazili	poraziłyśmy +(e)śmy poraziły
2 os.	poraziłeś +(e)ś poraził	poraziłaś +(e)ś poraziła	poraziłoś +(e)ś poraziło	poraziliście +(e)ście porazili	poraziłyście +(e)ście poraziły
3 os.	poraził	poraziła	poraziło	porazili	poraziły

bezosobnik: porażono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poraźmy
2 os.	poraź	poraźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poraziłbym bym poraził	poraziłabym bym poraziła	poraziłobym bym poraziło	porazilibyśmy byśmy porazili	poraziłybyśmy byśmy poraziły
2 os.	poraziłbyś byś poraził	poraziłabyś byś poraziła	poraziłobyś byś poraziło	porazilibyście byście porazili	poraziłybyście byście poraziły
3 os.	poraziłby by poraził	poraziłaby by poraziła	poraziłoby by poraziło	poraziliby by porazili	poraziłyby by poraziły

bezosobnik: porażono by

bezokolicznik: porazić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poraziwszy

gerundium: porażenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: porażony

odpowiednik aspektowy: razić

Rz nieżywotny	+	porazić	+	KOGO/CO
	+	porazić	+	KOGO/CO + CZYM

Zob. razić