porazić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

książk. uderzyć kogoś lub coś czymś mocno

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

porazić kulą, mieczem, piorunem, strzałą

Długie szeregi mężów zbrojnych w ciężkie dwumetrowe pile, w oszczepy zakończone żelaznym ostrzem, z krótkimi mieczami, przygotowanymi do walk wręcz, gdy pile spełnią swoje zadanie i porażą przeciwnika niosąc śmierć i zamieszanie - niby mur stanęły naprzeciw falującej masy powstańców.

źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1996

Ukarz grzesznika, musi przecież mieć coś na sumieniu, poraź gromem i niech przestanie rzępolić [...].

źródło: NKJP: Małgorzata Kuźmińska, Michał Kuźmiński: Sekret Kroke, 2009

Wystrzelona z jej wielorybiej pięćdziesiątki piątki strzała pokonywała odległość dwustu stóp w czasie pomiędzy dwoma uderzeniami serca, a na sto kroków miała aż nadto impetu, by skutecznie porazić jelenia, człowieka zaś, jeśli nie nosił zbroi, przeszywała na wylot.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 2001

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	porażę	porazimy
2 os.	porazisz	porazicie
3 os.	porazi	porażą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poraziłem +(e)m poraził	poraziłam +(e)m poraziła	poraziłom +(e)m poraziło	poraziliśmy +(e)śmy porazili	poraziłyśmy +(e)śmy poraziły
2 os.	poraziłeś +(e)ś poraził	poraziłaś +(e)ś poraziła	poraziłoś +(e)ś poraziło	poraziliście +(e)ście porazili	poraziłyście +(e)ście poraziły
3 os.	poraził	poraziła	poraziło	porazili	poraziły

bezosobnik: porażono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poraźmy
2 os.	poraź	poraźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poraziłbym bym poraził	poraziłabym bym poraziła	poraziłobym bym poraziło	porazilibyśmy byśmy porazili	poraziłybyśmy byśmy poraziły
2 os.	poraziłbyś byś poraził	poraziłabyś byś poraziła	poraziłobyś byś poraziło	porazilibyście byście porazili	poraziłybyście byście poraziły
3 os.	poraziłby by poraził	poraziłaby by poraziła	poraziłoby by poraziło	poraziliby by porazili	poraziłyby by poraziły

bezosobnik: porażono by

bezokolicznik: porazić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poraziwszy

gerundium: porażenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	porażenie	porażenia
D.	porażenia	porażeń
C.	porażeniu	porażeniom
B.	porażenie	porażenia
N.	porażeniem	porażeniami
Ms.	porażeniu	porażeniach
W.	porażenie	porażenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: porażony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	porażony	porażony	porażony	porażone	porażona
D.	porażonego	porażonego	porażonego	porażonego	porażonej
C.	porażonemu	porażonemu	porażonemu	porażonemu	porażonej
B.	porażonego	porażonego	porażony	porażone	porażoną
N.	porażonym	porażonym	porażonym	porażonym	porażoną
Ms.	porażonym	porażonym	porażonym	porażonym	porażonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	porażeni	porażeni	porażone	porażone
D.	porażonych	porażonych	porażonych	porażonych
C.	porażonym	porażonym	porażonym	porażonym
B.	porażonych	porażonych	porażonych	porażone
N.	porażonymi	porażonymi	porażonymi	porażonymi
Ms.	porażonych	porażonych	porażonych	porażonych

odpowiedniki aspektowe: razić , porażać

Składnia

+

porazić

+

KOGO/CO + CZYM

Pochodzenie

Zob. razić