porazić - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

książk. wywrzeć na kimś silne wrażenie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

lęk, strach; widok poraził; informacja, myśl, prawda poraziła; informacje, wieści poraziły kogoś
porazić pięknem, urodą; ogromem
porazić jak grom

Marzena odruchowo dotknęła czerwonych plam na twarzy. Nawet bez nich nie poraziłaby nikogo urodą. O nią nie biliby się filmowi amanci, nie dostawałaby koszów kwiatów [...].

źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008

Izaurę poraziło poczucie nierzeczywistości: oto w nie swoim apartamencie, bez wiedzy i zgody właściciela, w towarzystwie byłej koleżanki z pracy i zgarniętego z knajpy przypadkowego striptizera spożywa jakby nigdy nic śniadanie.

źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009

Doron zapomniał nagle, gdzie jest, co robi, co mu grozi. Myśl, która objęła w posiadanie jego umysł, poraziła swą jasnością i pięknem.

źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	porażę	porazimy
2 os.	porazisz	porazicie
3 os.	porazi	porażą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poraziłem +(e)m poraził	poraziłam +(e)m poraziła	poraziłom +(e)m poraziło	poraziliśmy +(e)śmy porazili	poraziłyśmy +(e)śmy poraziły
2 os.	poraziłeś +(e)ś poraził	poraziłaś +(e)ś poraziła	poraziłoś +(e)ś poraziło	poraziliście +(e)ście porazili	poraziłyście +(e)ście poraziły
3 os.	poraził	poraziła	poraziło	porazili	poraziły

bezosobnik: porażono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poraźmy
2 os.	poraź	poraźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poraziłbym bym poraził	poraziłabym bym poraziła	poraziłobym bym poraziło	porazilibyśmy byśmy porazili	poraziłybyśmy byśmy poraziły
2 os.	poraziłbyś byś poraził	poraziłabyś byś poraziła	poraziłobyś byś poraziło	porazilibyście byście porazili	poraziłybyście byście poraziły
3 os.	poraziłby by poraził	poraziłaby by poraziła	poraziłoby by poraziło	poraziliby by porazili	poraziłyby by poraziły

bezosobnik: porażono by

bezokolicznik: porazić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poraziwszy

gerundium: porażenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	porażenie	porażenia
D.	porażenia	porażeń
C.	porażeniu	porażeniom
B.	porażenie	porażenia
N.	porażeniem	porażeniami
Ms.	porażeniu	porażeniach
W.	porażenie	porażenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: porażony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	porażony	porażony	porażony	porażone	porażona
D.	porażonego	porażonego	porażonego	porażonego	porażonej
C.	porażonemu	porażonemu	porażonemu	porażonemu	porażonej
B.	porażonego	porażonego	porażony	porażone	porażoną
N.	porażonym	porażonym	porażonym	porażonym	porażoną
Ms.	porażonym	porażonym	porażonym	porażonym	porażonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	porażeni	porażeni	porażone	porażone
D.	porażonych	porażonych	porażonych	porażonych
C.	porażonym	porażonym	porażonym	porażonym
B.	porażonych	porażonych	porażonych	porażone
N.	porażonymi	porażonymi	porażonymi	porażonymi
Ms.	porażonych	porażonych	porażonych	porażonych

odpowiednik aspektowy: porażać

Składnia

	+	porazić	+	KOGO
	+	porazić	+	KOGO + CZYM

Pochodzenie

Zob. razić