-
pot.
ktoś umyślnie uczynił coś złego osobie, której postępowanie uznał za złe lub niebezpieczne dla siebie, lub której chciał dokuczyć
-
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
-
|
Paragon roześmiał się. - Alem jej dał bobu! Dobrze jej tak, bo na stacji zadzierała nosa.
źródło: NKJP: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1962
|
|
Zaskrzypiała furtka i szybkie kroki słychać było na ścieżce. - Teraz jej dam bobu! - mruknął Jerzy. - A jesteś smarkulo! Gdzie byłaś? Prosiłem cię, abyś pilnowała telefonu, a panienka lata jak kot z pęcherzem!
źródło: NKJP: Kornel Makuszyński: Szaleństwa Panny Ewy, 1957
|
|
Prawe, zezujące [oko], utkwione miał w dżdżownicy wijącej się rozpaczliwie, choć wdzięcznie, na końcu [...] dwóch skrzyżowanych patyków, które trzymał w wyciągniętych na całą długość rękach. - Rąbnę tym w dziewczyny - dopuścił Adama do planów. - Siedzi ich cała kupa pod oknem. Ale zadam im bobu! Wrzasną, ja pierniczę! Nie?!
źródło: NKJP: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1988
|
|
- O, wa, pościg - zawołał, obracając konia, Paszko Rymbaba. - Wielki mi szysz! Niech tylko nadjadą, zadamy im bobu! - Nie sądzę - odrzekł siwowłosy - by to było takie proste.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
|
|
[...] przybysze jednoznacznie oświadczają, że chcą nas zniszczyć. Ziemianie muszą się więc bronić - nawet prezydent USA [...] przeistacza się na chwilę w pilota odrzutowca, by zadać bobu kosmitom.
źródło: NKJP: Jacek Szczerba: Festiwal filmowy w Wenecji, Gazeta Wyborcza, 1996-09-03
|
-
typ frazy: fraza czasownikowa
dk, npch; odmienny:
zadać
Data ostatniej modyfikacji: 04.11.2013