spłonąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

zrobić się czerwonym na twarzy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

[...] Władysław spłonął rumieńcem aż po łysinę, po czym wyprawił ich bardzo prędko, już nazajutrz [...].

źródło: NKJP: Jerzy Sosnowski: Prąd zatokowy, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spłonąłem +(e)m spłonął	spłonęłam +(e)m spłonęła	spłonęłom +(e)m spłonęło	spłonęliśmy +(e)śmy spłonęli	spłonęłyśmy +(e)śmy spłonęły
2 os.	spłonąłeś +(e)ś spłonął	spłonęłaś +(e)ś spłonęła	spłonęłoś +(e)ś spłonęło	spłonęliście +(e)ście spłonęli	spłonęłyście +(e)ście spłonęły
3 os.	spłonął	spłonęła	spłonęło	spłonęli	spłonęły

bezosobnik: spłonięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		spłońmy
2 os.	spłoń	spłońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spłonąłbym bym spłonął	spłonęłabym bym spłonęła	spłonęłobym bym spłonęło	spłonęlibyśmy byśmy spłonęli	spłonęłybyśmy byśmy spłonęły
2 os.	spłonąłbyś byś spłonął	spłonęłabyś byś spłonęła	spłonęłobyś byś spłonęło	spłonęlibyście byście spłonęli	spłonęłybyście byście spłonęły
3 os.	spłonąłby by spłonął	spłonęłaby by spłonęła	spłonęłoby by spłonęło	spłonęliby by spłonęli	spłonęłyby by spłonęły

bezosobnik: spłonięto by

bezokolicznik: spłonąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: spłonąwszy

gerundium: spłonięcie

rodzaj gramatyczny: dk

Rz _osobowy

+

spłonąć

+

Zob. płonąć