rujnować - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

powodować całkowite zniszczenie i zburzenie

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

hiperonimy:

dewastować
niszczyć

	Wszakże to nie ząb czasu doprowadził Sandomierz do ruiny, lecz głupota i barbarzyństwo ludzi, którzy przez wieki całe z jakimś szczególnym uporem, z jakąś - zda się - niewytłumaczalną zawziętością, a może i nienawiścią, ilekroć tylko miastu udawało wydźwignąć się ze zgliszczy, rujnowali je na nowo. źródło: KWSJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
	Partie zwolenników Wettyna i Leszczyńskiego rujnowały posiadłości przeciwników. Wydzierano kontrybucje pieniężne, rabowano żywność i dobytek, palono domostwa, mordowano bezbronnych. źródło: KWSJP: Jarema Maciszewski: Szlachta polska i jej państwo, 1986
	Komendant zmiany ochroniarzy, który nie należał do szczególnie lotnych, nie od razu pojął, dlaczegóż to szykowny pułkownik, na co dzień wyróżniający się spokojem i dystansem, nagle rujnuje sprzętem pożarniczym jeden z departamentów. źródło: KWSJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
	Dziedziniec klasztorny zabudowano, podnosząc poziom ziemi, na skutek czego woda deszczowa zalała piwnice klasztorne, powodując rujnujące budowlę trwałe zawilgocenia. źródło: KWSJP: Stanisław Sławomir Nicieja: Twierdze kresowe Rzeczypospolitej, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rujnowałem +(e)m rujnował	rujnowałam +(e)m rujnowała	rujnowałom +(e)m rujnowało	rujnowaliśmy +(e)śmy rujnowali	rujnowałyśmy +(e)śmy rujnowały
2 os.	rujnowałeś +(e)ś rujnował	rujnowałaś +(e)ś rujnowała	rujnowałoś +(e)ś rujnowało	rujnowaliście +(e)ście rujnowali	rujnowałyście +(e)ście rujnowały
3 os.	rujnował	rujnowała	rujnowało	rujnowali	rujnowały

bezosobnik: rujnowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę rujnował będę rujnować	będę rujnowała będę rujnować	będę rujnowało będę rujnować	będziemy rujnowali będziemy rujnować	będziemy rujnowały będziemy rujnować
2 os.	będziesz rujnował będziesz rujnować	będziesz rujnowała będziesz rujnować	będziesz rujnowało będziesz rujnować	będziecie rujnowali będziecie rujnować	będziecie rujnowały będziecie rujnować
3 os.	będzie rujnował będzie rujnować	będzie rujnowała będzie rujnować	będzie rujnowało będzie rujnować	będą rujnowali będą rujnować	będą rujnowały będą rujnować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rujnujmy
2 os.	rujnuj	rujnujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rujnowałbym bym rujnował	rujnowałabym bym rujnowała	rujnowałobym bym rujnowało	rujnowalibyśmy byśmy rujnowali	rujnowałybyśmy byśmy rujnowały
2 os.	rujnowałbyś byś rujnował	rujnowałabyś byś rujnowała	rujnowałobyś byś rujnowało	rujnowalibyście byście rujnowali	rujnowałybyście byście rujnowały
3 os.	rujnowałby by rujnował	rujnowałaby by rujnowała	rujnowałoby by rujnowało	rujnowaliby by rujnowali	rujnowałyby by rujnowały

bezosobnik: rujnowano by

bezokolicznik: rujnować

imiesłów przysłówkowy współczesny: rujnując

gerundium: rujnowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: rujnujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: rujnowany

odpowiednik aspektowy: zrujnować

+

rujnować

+

CO

Od: ruina . Pierwotna grafia ruinować . Na wzór odrzeczownikowych czasowników niem. ruinieren, fr. ruiner 'niszczyć, burzyć, rujnować'.