zepsuć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

4.

sprawić, że ktoś zmienił się na gorsze

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

organizacje/placówki opiekuńcze i kulturalne

Relacje znaczeniowe

synonimy:

popsuć

Połączenia

zepsuć córkę, chłopca, dziecko, dziewczynę, syna, wnuka, wnuczkę; charakter
zupełnie zepsuć

Cytaty

Nie sądzę, że była rozpieszczona, zepsuta przez los. Była wciąż małą dziewczynką z kompleksami, która co rano przybiega do lustra, żeby w końcu zobaczyć w nim pięćdziesięciopięcioletnią kobietę.

źródło: NKJP: Izabela Filipiak: Magiczne oko. Opowiadania zebrane, 2006

Najpierw sprawa tej koleżanki. Cóż, została donosicielką, bo pewnie durzy się w panu, o czym świadczą niektóre passusy tego listu. Wyrzuca pan sobie, że ją pan zepsuł? Trudno, to już się stało.

źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	zepsuję	zepsujemy
2 os.	zepsujesz	zepsujecie
3 os.	zepsuje	zepsują

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zepsułem +(e)m zepsuł	zepsułam +(e)m zepsuła	zepsułom +(e)m zepsuło	zepsuliśmy +(e)śmy zepsuli	zepsułyśmy +(e)śmy zepsuły
2 os.	zepsułeś +(e)ś zepsuł	zepsułaś +(e)ś zepsuła	zepsułoś +(e)ś zepsuło	zepsuliście +(e)ście zepsuli	zepsułyście +(e)ście zepsuły
3 os.	zepsuł	zepsuła	zepsuło	zepsuli	zepsuły

bezosobnik: zepsuto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zepsujmy
2 os.	zepsuj	zepsujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zepsułbym bym zepsuł	zepsułabym bym zepsuła	zepsułobym bym zepsuło	zepsulibyśmy byśmy zepsuli	zepsułybyśmy byśmy zepsuły
2 os.	zepsułbyś byś zepsuł	zepsułabyś byś zepsuła	zepsułobyś byś zepsuło	zepsulibyście byście zepsuli	zepsułybyście byście zepsuły
3 os.	zepsułby by zepsuł	zepsułaby by zepsuła	zepsułoby by zepsuło	zepsuliby by zepsuli	zepsułyby by zepsuły

bezosobnik: zepsuto by

bezokolicznik: zepsuć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zepsuwszy

gerundium: zepsucie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	zepsucie	zepsucia
D.	zepsucia	zepsuć
C.	zepsuciu	zepsuciom
B.	zepsucie	zepsucia
N.	zepsuciem	zepsuciami
Ms.	zepsuciu	zepsuciach
W.	zepsucie	zepsucia

imiesłów przymiotnikowy bierny: zepsuty

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	zepsuty	zepsuty	zepsuty	zepsute	zepsuta
D.	zepsutego	zepsutego	zepsutego	zepsutego	zepsutej
C.	zepsutemu	zepsutemu	zepsutemu	zepsutemu	zepsutej
B.	zepsutego	zepsutego	zepsuty	zepsute	zepsutą
N.	zepsutym	zepsutym	zepsutym	zepsutym	zepsutą
Ms.	zepsutym	zepsutym	zepsutym	zepsutym	zepsutej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	zepsuci	zepsuci	zepsute	zepsute
D.	zepsutych	zepsutych	zepsutych	zepsutych
C.	zepsutym	zepsutym	zepsutym	zepsutym
B.	zepsutych	zepsutych	zepsutych	zepsute
N.	zepsutymi	zepsutymi	zepsutymi	zepsutymi
Ms.	zepsutych	zepsutych	zepsutych	zepsutych

odpowiednik aspektowy: psuć

Składnia

+

zepsuć

+

(KOMU) + KOGO/CO

Pochodzenie

Zob. psuć