-
4.
książk. osoba bezwzględnie posłuszna nakazom jakiejś siły wyższej -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
- sługa Pański
- sługa Boga, Chrystusa, Jahwe, Pana; diabła, szatana
-
Spełniliście wszystko, co wam polecił Mojżesz, sługa Pana, i słuchaliście też głosu mojego zawsze, gdy wam rozkazywałem.
źródło: NKJP: Biblia Tysiąclecia, 2003
Wygląd i zeznania podejrzanego bardziej kwalifikowały go jako szaleńca niż zbrodniczego sługę diabła.
źródło: NKJP: Nie wywołuj wilka z lasu, Dziennik Polski, 2002-03-16
[...] Jassin publicznie mówił, że zamachowiec był palestyńskim bohaterem, że [...] prawdziwi słudzy Boga powinni zorganizować jeszcze sto podobnych akcji.
źródło: NKJP: Adam Michnik, Paweł Smoleński: Niepodległość może poczekać, Gazeta Wyborcza, 1999-03-27
Wspólnota klasztoru [...] z niepokojem i niedowierzaniem śledzi kolejne poczynania sług szatana, który chce zniszczyć dzieło Kościoła Chrystusowego i Jego Matki.
źródło: NKJP: Polityka i obyczaje, Polityka, 2002-12-07
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż, m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sługa
słudzy
sługi
ndepr sługi
depr D. sługi
sług
rzadziej sługów
C. słudze
sługom
B. sługę
sług
sługi
N. sługą
sługami
Ms. słudze
sługach
W. sługo
słudzy
sługi
ndepr sługi
depr -
+ sługa + KOGO+ sługa + JAKI -
psł. *sluga 'ten, kto spełnia posługi, sługa'
Z pie. dial. (prabałt.-słow. i celt.) *slou̯gā ‘drużyna (wojowników)’, ‘pomoc, posługa’, ‘ten, kto pomaga, spełnia posługi’