rzucić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zaatakować nagle, aby wyrządzić fizyczną szkodę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwyczaje i zachowania zwierząt

	synonimy:	napaść I
	hiperonimy:	zaatakować

mężczyzna, pies, tłum rzucił się; dziewczyna rzuciła się; zwierzę rzuciło się; ludzie rzucili się
rzucić się na człowieka
rzucić się z bagnetem, z łapami, z pięściami, z zębami; z wściekłością
rzucić się gwałtownie, nagle, rozpaczliwie, wściekle

	Gdy tylko pani Dorota siadła przy stoliku, nagle jeden z klientów rzucił się na nią, zaczął szarpać za włosy i wyzywać. Chciał uderzyć. źródło: KWSJP: aza: Poszukiwania z dreszczykiem, Tygodnik Podhalański, 1997, nr 32
	Zwierzęta rzucą się na człowieka, powalą go na ziemię, chwycą zębami za szyję, tak że nie poruszy się choćby o włos. źródło: KWSJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
	Niebezpieczeństwo powstałoby, gdyby z miejsca rzuciła się na nich z paznokciami - ale ona miała poczucie winy. źródło: KWSJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2000
	Pies rzucił się na Mieszkowskiego i chwycił go za rękę, a ponieważ buldogi mają szczękościsk, trzeba było użyć sposobu, żeby rozwarł szczęki. źródło: KWSJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rzuciłem się +(e)m się rzucił	rzuciłam się +(e)m się rzuciła	rzuciłom się +(e)m się rzuciło	rzuciliśmy się +(e)śmy się rzucili	rzuciłyśmy się +(e)śmy się rzuciły
2 os.	rzuciłeś się +(e)ś się rzucił	rzuciłaś się +(e)ś się rzuciła	rzuciłoś się +(e)ś się rzuciło	rzuciliście się +(e)ście się rzucili	rzuciłyście się +(e)ście się rzuciły
3 os.	rzucił się	rzuciła się	rzuciło się	rzucili się	rzuciły się

bezosobnik: rzucono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rzućmy się
2 os.	rzuć się	rzućcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rzuciłbym się bym się rzucił	rzuciłabym się bym się rzuciła	rzuciłobym się bym się rzuciło	rzucilibyśmy się byśmy się rzucili	rzuciłybyśmy się byśmy się rzuciły
2 os.	rzuciłbyś się byś się rzucił	rzuciłabyś się byś się rzuciła	rzuciłobyś się byś się rzuciło	rzucilibyście się byście się rzucili	rzuciłybyście się byście się rzuciły
3 os.	rzuciłby się by się rzucił	rzuciłaby się by się rzuciła	rzuciłoby się by się rzuciło	rzuciliby się by się rzucili	rzuciłyby się by się rzuciły

bezosobnik: rzucono by się

bezokolicznik: rzucić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rzuciwszy się

gerundium: rzucenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rzucać się

Rz_żywotny

+

rzucić się

+

na KOGO + (z CZYM)