-
1.
woda płynąca od swych źródeł w kierunku ujścia ukształtowanym przez siebie korytem
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
zbiorniki wodne
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
ukształtowanie terenu -
- płytka; szeroka, wąska; turkusowa; brudna, czysta; górska, podziemna; lodowata; pienista; dzika, kapryśna, niegroźna, rwąca; wezbrana rzeka; bystre; bagniste; rybne; wezbrane; groźne, porywiste; lokalne; krakowskie, małopolskie, podhalańskie...; czeskie, islandzkie, niemieckie, polskie, słowackie... rzeki; rzeka głęboka; wartka; spławna; międzynarodowa; rzeki głębokie; powierzchniowe; graniczne, przygraniczne, transgraniczne; górskie, przymorskie; krakowskie, pomorskie...; polskie...
- rzeki, stawy, rowy, lasy; rzeki i rzeczki; rzeki i potoki; lasy i rzeki; strumienie i rzeki
- rzeka Drwęca, Łyna, Raba, Warta, Wisła ...
- brzegi, koryto, linia brzegowa; dno, toń; dolny bieg, nurt, wody; źródła; zlewnia; czystość rzeki; poziom; dopływy, dorzecza, ujście; regulacja rzek
- skok do rzeki; woda z rzeki; ryby z rzek
- kładki, tereny nad rzeką
- most, tamy, wał, zapora; wir na rzece; ryby w rzece; poziom wody w rzekach
- rzeka płynie, płynęła, przepływa, spłynęła, wezbrała, wylewa; rzeki rozdzielają pasma górskie; zaczęły przybierać
- obwałowania, skażenie, wylanie rzeki; zarybianie rzek
- płynąć rzeką
- spuszczać coś, wpuszczać coś, wpuszczanie czegoś do rzeki; wrzucić kogoś; stoczyć się do rzeki; wyciągnąć kogoś, wydobyć coś z rzeki
- brnąć przez rzekę
- utopić kogoś; zaginąć w rzece; pławić się; utonięcia, zarzucać wędkę w rzekach
- problem (wielki) jak (wielka) rzeka
- w dół, w górę rzeki
-
Tymczasem Grzegorz Piotrowski, Leszek Pękala i Waldemar Chmielewski porwali księdza 19 października 1984 r. i - jak twierdzili podczas procesu - skatowanego wrzucili do rzeki tego samego dnia.
źródło: NKJP: Włodzimierz Knap: Kto kazał zabić ks. Jerzego?, Dziennik Polski, 2002-12-10
Jezioro jest wielkie. Wije się zatokami, jak dawniej rzeka, którą przegrodzono zaporą.
źródło: NKJP: Kazimierz Orłoś: Cudowna melina, 1989
A w dole płynęła cierpliwie na zachód albo raczej na południowy zachód rzeka Wilia, płynęła w tych stronach bardzo kręto, zataczając skomplikowane pętle [...].
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1992
Płynęła tam wielka rzeka dostarczająca roślinom wilgoci.
źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1996
Rzeka płynęła teraz przez ciemnozieloną dżunglę mangrową.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rzeka
rzeki
D. rzeki
rzek
C. rzece
rzekom
B. rzekę
rzeki
N. rzeką
rzekami
Ms. rzece
rzekach
W. rzeko
rzeki
-
psł. *rěka