walczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

używać siły lub broni w stosunku do osób bądź dużych grup ludzkich, które również używają siły lub broni, w celu sprawienia, by zrezygnowały z oporu

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

batalion walczył; armia walczyła; Francuzi, Polacy, Rosjanie; żołnierze walczyli
walczyć mieczem, nożem, szablą
walczyć do końca
walczyć o niepodległość, o wolność, o wyzwolenie
walczyć przeciw/przeciwko bolszewikom, Krzyżakom, Szwedom, Turkom, Niemcom
walczyć z bolszewikami, z najeźdźcą, z Niemcami, z okupantem, z wrogiem; z Hitlerem; z bandytami, z przestępcami
walczyć za ojczyznę, za Polskę
walczyć bohatersko, heroicznie, mężnie, ofiarnie, zażarcie; konno, pieszo, zbrojnie
chcieć, musieć walczyć

	Czołowy dowódca wojskowy Konfederacji Barskiej, Kazimierz Pułaski, również walczył w Ameryce, został generałem wojsk rewolucyjnych i twórcą kawalerii amerykańskiej, poległ podczas oblężenia Savannah. źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Duch Rzeczypospolitej, 2001
	[...] nie chcieli walczyć z hitleryzmem za wolną Polskę [...]. źródło: NKJP: Internet
	Ukraińcy byli razem z nami. Też walczyli przeciw bolszewikom. źródło: NKJP: Włodzimierz Pawluczuk: Judasz, 2004
	Również podczas II wojny światowej polscy żołnierze walczyli przede wszystkim szablami obcymi, a jedynie sporadycznie rodzimymi, zachowanymi z okresu międzywojennego i walk wrześniowych. źródło: NKJP: Włodzimierz Kwaśniewicz: Dzieje szabli w Polsce, 1993
	Z narażeniem życia walczył o niepodległość Polski, walczył o demokrację, walczył o suwerenność. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 16.11.1994

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	walczyłem +(e)m walczył	walczyłam +(e)m walczyła	walczyłom +(e)m walczyło	walczyliśmy +(e)śmy walczyli	walczyłyśmy +(e)śmy walczyły
2 os.	walczyłeś +(e)ś walczył	walczyłaś +(e)ś walczyła	walczyłoś +(e)ś walczyło	walczyliście +(e)ście walczyli	walczyłyście +(e)ście walczyły
3 os.	walczył	walczyła	walczyło	walczyli	walczyły

bezosobnik: walczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę walczył będę walczyć	będę walczyła będę walczyć	będę walczyło będę walczyć	będziemy walczyli będziemy walczyć	będziemy walczyły będziemy walczyć
2 os.	będziesz walczył będziesz walczyć	będziesz walczyła będziesz walczyć	będziesz walczyło będziesz walczyć	będziecie walczyli będziecie walczyć	będziecie walczyły będziecie walczyć
3 os.	będzie walczył będzie walczyć	będzie walczyła będzie walczyć	będzie walczyło będzie walczyć	będą walczyli będą walczyć	będą walczyły będą walczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		walczmy
2 os.	walcz	walczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	walczyłbym bym walczył	walczyłabym bym walczyła	walczyłobym bym walczyło	walczylibyśmy byśmy walczyli	walczyłybyśmy byśmy walczyły
2 os.	walczyłbyś byś walczył	walczyłabyś byś walczyła	walczyłobyś byś walczyło	walczylibyście byście walczyli	walczyłybyście byście walczyły
3 os.	walczyłby by walczył	walczyłaby by walczyła	walczyłoby by walczyło	walczyliby by walczyli	walczyłyby by walczyły

bezosobnik: walczono by

bezokolicznik: walczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: walcząc

gerundium: walczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: walczący

+

walczyć

+

(przeciw KOMU | z KIM) + (o CO | za KOGO/CO)