więź - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

to, co łączy jakieś rzeczy, zjawiska lub zdarzenia

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

więź poznawcza, prawna, wspólnotowa; lenna; więzi atlantyckie; transatlantyckie, ekonomiczne, gospodarcze, handlowe, kooperacyjne, kulturowe, polityczne
więź z krajem, z macierzą, z jakimś miejscem, z naturą, z ojczyzną, z Polską, z polskością; z przeszłością; z tradycją, z ziemią

	Idea ta, wskazująca na więzi człowieka z Naturą, oparta była na przeświadczeniu [...] o jedności wszechrzeczy [...]. źródło: NKJP: Ireneusz Bittner: U podstaw antropologii filozoficznej polskiego romantyzmu, 1998
	[...] na gruzach mocarstw rodziły się nowe państwa, niekiedy czerpiące pełnymi garściami z dorobku swoich poprzedników, w innych natomiast wypadkach – starające się za wszelką cenę zerwać jakiekolwiek więzi z przeszłością. źródło: NKJP: Sebastian Chosiński: Ten okrutny XX wiek. Prawdziwe mocarstwo znać po jego końcu, Esensja, 2008-11
	Aby podkreślić ścisłą więź między religią a etyką, Jan Paweł II zaczyna swe rozważania od przytoczenia rozmowy Jezusa z bogatym młodzieńcem [...]. źródło: NKJP: Józef Tischner : W krainie schorowanej wyobraźni, 1993
	Dwa światy - i żadnej widocznej więzi między nimi. źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Wojna futbolowa, 2005

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	+	więź	+	(KOGO/CZEGO) + z KIM/CZYM
	+	więź	+	między KIM a KIM \| między KIM[sub]pl[/sub]

psł. *vęzь (ż) 'wiązanie, łączenie' , 'związek, łączność, silna relacja'

Od: psł. *vęzati; zob. wiązać